Dział: Wiedza praktyczna

Niedokrwistość jest stanem nieprawidłowym, który dotyczy znacznej części populacji, w tym wielu pacjentek ginekologów-położników. Najczęstszą przyczyną anemii jest niedobór żelaza. Nieleczona niedokrwistość może prowadzić do licznych powikłań, zwłaszcza u kobiet ciężarnych. Dlatego wdrożenie odpowiedniej suplementacji i leczenia anemii jest jednym z kluczowych punktów opieki medycznej dla tej grupy pacjentek.

Wyróżnia się dwa gatunki wirusa opryszczki (herpes simplex virus – HSV) – HSV-1 oraz HSV-2. Wirus HSV-1 w głównej mierze odpowiada za zmiany chorobowe błony śluzowej i skóry okolicy jamy ustnej, natomiast HSV-2 wywołuje opryszczkę narządów płciowych i jest najczęstszą przyczyną owrzodzeń narządów płciowych. Za 30–50% przypadków opryszczki genitalnej może odpowiadać HSV-1. Szacuje się, że w roku 2012 na całym świecie 3,7 mld osób poniżej 50. roku życia było zakażonych wirusem HSV-1, natomiast HSV-2 było zakażonych 417 mln. Częstość występowania wirusa HSV-1 wśród kobiet w ciąży jest szacowana na 63%, natomiast wirusa HSV-2 na 22%. Zakażenia zazwyczaj przebiegają bezobjawowo, dlatego często nie są rozpoznawane, co stwarza niebezpieczeństwo epidemiologiczne.

Płeć człowieka pojmowana jest jako zespół cech odróżniających kobietę od mężczyzny. Nauka o płci – seksuologia – zajmuje się wszelkimi konsekwencjami wynikającymi z podziału ludzi na dwie płcie. Oczywiste jest, że skoro seksuologia jest nauką o płci, musi być ona ściśle związana z nauką o mężczyźnie – andrologią, a także nauką o kobiecie – ginekologią. W artykule omówiono niektóre zagadnienia związane ze specyfiką tych dziedzin.

Seksualność jest nieodłącznym elementem ludzkiej egzystencji. Ma ona wpływ na wiele aspektów życia, m.in. na zdrowie, zarówno somatyczne, jak i psychiczne. Osoby LGBT (lesbian, gay, bisexual, transgender) mają wiele problemów z prawidłowym dostępem i jakością usług świadczonych w ramach opieki zdrowotnej z powodu częstego ignorowania ich specyficznych potrzeb ze strony pracowników sektora ochrony zdrowia.

Pozytonowa tomografia emisyjna (positron emission tomography – PET) to technika obrazowania, w której [zamiast jak w tomografii komputerowej (computed tomography – CT), zewnętrznego źródła promieniowania rentgenowskiego lub radioaktywnego] rejestruje się promieniowanie powstające podczas anihilacji pozytonów (antyelektronów). Pozytonową tomografię emisyjną stosuje się w medycynie nuklearnej głównie w diagnozowaniu chorób ośrodkowego układu nerwowego (umożliwia np. wczesną diagnozę choroby Huntingtona). Pozytonowa tomografia emisyjna znajduje też zastosowanie w kardiologii, a także w diagnozowaniu stanów zapalnych niejasnego pochodzenia. Metoda ta ma szczególne znaczenie w onkologii, w tym onkologii ginekologicznej.

Progesteron – hormon steroidowy syntezowany przez komórki ciałka żółtego, nazywany często hormonem ciążowym – jest niezbędny do utrzymania ciąży zarówno przez swój wpływ endokrynny, jak i poprzez działanie immunomodulujące. Znalazł on szerokie zastosowanie w próbie leczenia poronień zagrażających, poronień nawykowych, porodu przedwczesnego oraz niedomogi fazy lutealnej w trakcie technik wspomaganego rozrodu. Ponadto progestageny są szeroko stosowane w zaburzeniach cyklu miesiączkowego jako jedna z form antykoncepcji oraz w przypadku hormonalnej terapii zastępczej. Wiadomo już, że sukces ciąży zależy m.in. od wystąpienia tolerancji immunologicznej matki na antygeny płodu. Tutaj właśnie swą rolę odgrywa progesteron, umożliwiając prawidłowy przebieg procesu implantacji i przemiany doczesnowej. Istnieje wiele badań mówiących o dobroczynnym wpływie tego hormonu we wspomnianych wcześniej patologiach ciąży. Opracowanie to przedstawia aktualną wiedzę na temat podstaw działania progesteronu, jego zastosowania i przede wszystkim skuteczności.

Niepłodność jest jedną z najczęstszych chorób społecznych. Jej wieloczynnikowa etiologia uniemożliwia opracowanie jednej efektywnej metody leczenia. Dlatego w rekomendacjach terapeutycznych pojawiają się sugestie dla stosowania suplementacji diety u osób leczących się z powodu niepłodności. Artykuł ten przedstawia wskazania do wspomaganiu terapii niepłodności kobiecej i męskiej Miositogynem i Actifolinem.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) są liczną grupą leków znajdujących swoje zastosowanie w wielu schorzeniach ginekologicznych. Ich podstawowym mechanizmem działania jest hamowanie cyklooksygenazy (COX), a w efekcie syntezy prostaglandyn, które uczestniczą w wywoływaniu stanu zapalnego i objawów bólowych. Jedne z lepszych efektów terapeutycznych uzyskuje się w zastosowaniu NLPZ w dolegliwościach bólowych towarzyszących pierwotnemu bolesnemu miesiączkowaniu oraz wtórnemu bolesnemu miesiączkowaniu, któremu towarzyszą patologie związane głównie z endometriozą. Ponadto stosowanie NLPZ jest podstawą leczenia bólu pooperacyjnego po drobnych zabiegach ginekologicznych. Przy bardziej zaawansowanych zabiegach chirurgicznych można stosować NLPZ w terapii skojarzonej. Zadaniem lekarza jest uczulenie pacjenta, aby stosował się do zaleceń terapii, gdyż nieprawidłowe dawkowanie NLPZ niesie ze sobą skutki wielu poważnych działań niepożądanych.