prof. dr hab. n. med.; Katedra Zdrowia Kobiety, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach.
Zastosowanie hormonalnej terapii menopauzalnej (HTM) stanowi najlepszą metodę niwelowania dolegliwości charakterystycznych dla okresu przekwitania. HTM należy traktować jako ważny element opieki zdrowotnej nad kobietami w okresie około- i pomenopauzalnym, mający na celu poprawę jakości ich życia i zapobieganie niepożądanym skutkom przewlekłego niedoboru estrogenów.
Poród drogą pochwową często wiąże się z urazem krocza. Czynniki zwiększające ryzyko urazów krocza to między innymi poród instrumentalny, przedłużony czas trwania II okresu porodu, nierództwo, duży rozmiar płodu i nieprawidłowe ułożenie, ustawienie płodu. Uraz krocza wiąże się z bólem krocza wpływającym na powrót do zdrowia po porodzie, a ciężkie pęknięcia krocza prowadzą do nietrzymania moczu lub stolca oraz dysfunkcji seksualnych. Istotne zatem wydaje się przygotowanie tkanek krocza do porodu, co prowadzi do zwiększenia rozszerzenia naczyń krwionośnych, przepływu krwi, elastyczności tkanek i zmniejsza odczuwanie bólu w obrębie dna miednicy.
Chemioterapia i radioterapia prowadzą do niedoboru estrogenów u pacjentek onkologicznych. Atrofia pochwy i sromu (vulvovaginal atrophy – VVA) jest jednym z długotrwałych skutków ubocznych tego typu leczenia, przyczynia się do problemów i dysfunkcji seksualnych. W tym przypadku istotną rolę odgrywa niehormonalna opcja leczenia objawów atrofii pochwy u kobiet po radio- i chemioterapii.
Trądzik pospolity jest powszechnie występującą chorobą zapalną skóry o charakterze przewlekłym. Według raportów dotyczących rozpowszechniania się tego schorzenia dotyka ono ok. 9,4% światowej populacji, w tym mniej więcej 80% nastolatków oraz aż do 100% młodych ludzi. W świetle badań naukowych stosowanie dwuskładnikowych tabletek antykoncepcyjnych zawierających połączenie 0,03 mg etynyloestradiolu i 2 mg dienogestu (Dionelle®) stanowi skuteczną metodę leczenia różnych postaci trądziku pospolitego.
Hormonalna terapia menopauzalna (HTM) jest najskuteczniejszym sposobem leczenia objawów menopauzy. To sprawdzona forma terapii w walce z uderzeniami gorąca, w leczeniu objawów związanych z atrofią sromu i pochwy oraz w zapobieganiu utracie masy kostnej. Suplementacja hormonów płciowych, czyli wspomniana hormonalna terapia menopauzalna, opiera się na stosowaniu dwóch rodzajów terapii: monoterapii estrogenowej lub terapii łączonej estrogenowo-progesteronowej.
Okres okołomenopauzalny może wywierać negatywny wpływ na jakość życia wielu pacjentek. Dochodzi wówczas do spadku stężenia endogennych hormonów płciowych pochodzenia jajnikowego, co zapoczątkowuje szereg zmian o charakterze zanikowym zarówno w obrębie narządów płciowych, jak i w dolnym odcinku dróg moczowych. W leczeniu zmian atroficznych pochwy preferuje się preparaty dopochwowe w postaci globulek zawierających 0,5 mg estriolu.
Zapalenie drożdżakowe pochwy i sromu stanowi jedno z najczęstszych schorzeń wymagających interwencji ginekologicznej. Trwają poszukiwania optymalnego schematu terapeutycznego, który poza wysoką skutecznością byłby wygodny dla pacjentki. Zastosowanie z powodzeniem takich leków, jak Pimafucin lub Pimafucort w leczeniu zakażeń miejscowych VVC wydaje się skutecznym i bezpiecznym sposobem postępowania. Trzydniowa kuracja natamycyną w pojedynczej dawce dobowej 100 mg jest skuteczną metodą leczenia ostrej postaci niepowikłanego zapalenia drożdżakowego pochwy.
Rak szyjki macicy jest jednym z najczęściej występujących nowotworów na świecie. Polska znajduje się w czołówce krajów europejskich, gdzie notuje się najwyższy odsetek zapadalności i umieralności na ten nowotwór wśród kobiet. Wprowadzenie odpowiedniego połączenia profilaktyki pierwotnej i wtórnej, połączonej z właściwą edukacją kobiet na temat raka szyjki macicy oraz metod zapobiegania mu, zapewnia obniżanie liczby kobiet chorujących i umierających na ten nowotwór. Wirus brodawczaka ludzkiego ma niesprzeczny wpływ na rozwój procesu nowotworowego w obrębie szyjki macicy. Czy zatem szczepienia przeciw HPV są skuteczne?
Do prospektywnego badania nieinterwencyjnego zakwalifikowano 50 pacjentek w wieku 18–45 lat (mediana wieku – 29 lat), u których po raz pierwszy rozpoznano zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS) na podstawie kryteriów ICD-10 oraz kwestionariusza PSST. Przez trzy miesiące stosowano preparat Castagnus® zawierający w dawce dobowej 45 mg wyciągu suchego z niepokalanka mnisiego (Vitex agnus-castus). Efekty terapii monitorowano za pomocą kwestionariusza DRSP. Znamienną poprawę w odniesieniu do wszystkich 14 objawów ujętych w tym kwestionariuszu zaobserwowano już po czterech tygodniach stosowania preparatu. Poprawa ta uległa dalszemu istotnemu zwiększeniu w kolejnych dwóch miesiącach kuracji w przypadku dziewięciu objawów. U żadnej z pacjentek nie wystąpiły objawy niepożądane o prawdopodobnym związku przyczynowo-skutkowym ze stosowaniem preparatu Castagnus®. 66% pacjentek było zadowolonych lub bardzo zadowolonych z wyników leczenia. W świetle wyników tego badania warto rozważyć zastosowanie preparatu Castagnus® jako pierwszej linii terapii zespołu napięcia przedmiesiączkowego u pacjentek z łagodnym lub umiarkowanym nasileniem PMS.
Zapalenie sromu i pochwy jest najczęstszą przyczyną dolegliwości ginekologicznych u dzieci i młodych dziewcząt. Do czynników wywołujących zapalenie sromu i pochwy należą: hipoestrogenizm, anatomiczna bliskość odbytnicy oraz delikatna skóra sromu i wrażliwa błona śluzowa pochwy.
Świadomy wybór miejsca porodu to jedna z decyzji, które ciężarna może podjąć samodzielnie. Ma ona do wyboru: poród w szpitalu, w domu narodzin oraz w domu. Poród domowy to długi proces, którego składową jest nie tylko samo rodzenie, ale też całe przygotowanie do tego świadomego dnia. Poród w warunkach domowego zacisza przebiega w atmosferze intymności, harmonii, tylko z mężem/partnerem, rodziną i znaną rodzącej położną.
Dyspareunia jest określana jako dysfunkcja seksualna, której objawem jest występowanie dolegliwości bólowych w obrębie narządu płciowego. Żele dopochwowe zawierające kwas hialuronowy wydają się interesującym rozwiązaniem w leczeniu wspomagającym różnych dolegliwości wywołanych atrofią nabłonka błony śluzowej pochwy i sromu lub związanych z suchością pochwy (zwłaszcza dyspareunii).
