Regularne podejmowanie odpowiednio dobranej aktywności fizycznej w ciąży ma istotne znaczenie dla prawidłowego przebiegu ciąży, porodu oraz połogu. Ruch stosowany w ciąży pozytywnie wpływa na poprawę wydolności układu krążeniowo-oddechowego, mięśniowo-szkieletowego i trawiennego. Aktywność fizyczna skutecznie zmniejsza częstotliwość występowania dolegliwości charakterystycznych dla okresu ciąży.
Dział: Wiedza praktyczna
.
Witamina D pełni istotne funkcje w utrzymaniu homeostazy w ludzkim organizmie. Coraz częściej jednak zwraca się uwagę na znaczącą rolę witaminy D w żeńskim układzie rozrodczym. Utrzymanie jej prawidłowego poziomu jest niezwykle ważne dla prawidłowego rozrodu, funkcjonowania jajników i macicy, a także dla prawidłowego rozwoju płodu i przebiegu ciąży bez komplikacji. Małe stężenia witaminy D wpływają na rozwój poważnych patologii żeńskiego układu rozrodczego, m.in. niepłodności, endometriozy, zespołu policystycznych jajników oraz mięśniaków macicy.
Liszaj twardzinowy sromu (vulvar lichen sclerosus) jest chorobą o nie w pełni poznanej etiologii manifestującej się przewlekłym stanem zapalnym. Często przebiega bezobjawowo, jednak wśród charakterystycznych objawów należy zwrócić uwagę na występujące skórne porcelanowobiałe zmiany grudkowe. W leczeniu aplikuje się głównie glikokortykosteroidy do stosowania miejscowego, jednak można wprowadzić różne alternatywny dla tej terapii. Szczególną uwagę należy zwrócić na szybką diagnozę oraz zastosowanie odpowiedniego leczenia pacjentek objętych tym schorzeniem. Pozwala to zapobiegać konsekwencjom, jakie niesie ze sobą ta choroba.
W artykule w zarysie przedstawiono szczególnie trudny problem ginekologii wieku rozwojowego, jakim jest zagadnienie przemocy seksualnej wobec niepełnosprawnych dzieci.
Pacjenci onkologiczni borykają się z szeregiem problemów utrudniających im kontynuowanie satysfakcjonującego życia seksualnego. Jest to też ważny aspekt opieki ginekologicznej nad pacjentkami onkologicznymi. Problemy natury seksualnej szczególnie mocno są wyrażone u pacjentek z rakiem piersi. Piersi są bowiem szczególnie ważnymi atrybutami seksualnymi, kulturowymi symbolami kobiecości i zmysłowości. Rozpoznanie takiego nowotworu, jego leczenie oraz medyczne i psychologiczne następstwa choroby mają ogromny negatywny wpływ na seksualność i intymność kobiety. Optymistycznym jest, że nowatorskie metody leczenia przyczyniają się do poprawienia komfortu życia kobiet z rakiem piersi, a jednocześnie bardzo ważne jest to, iż w całym procesie diagnostyki i terapii, uwzględniane są problemy natury seksualnej tych kobiet.
Nietrzymanie moczu oraz pęcherz nadreaktywny stanowią jedną z głównych przyczyn niskiej jakości życia u kobiet w wieku pomenopauzalnym. Na zespół pęcherza nadreaktywnego (OAB) składają się parcia naglące, naglące nietrzymanie moczu, współistniejące z częstomoczem dziennym i/lub nokturią. Patofizjologia OAB jest wieloczynnikowa, obejmuje zaburzenia w funkcjonowaniu układu nerwowego oraz dolnego odcinka układu moczowego – pęcherza moczowego. Leczenie OAB może być wielokierunkowe. Możliwości terapeutyczne obejmują metody behawioralne, leki przeciwmuskarynowe i rozkurczowe, neurotoksyny oraz zabiegi chirurgiczne.
Streszczenie Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (venous thromboembolism – VTE) obejmuje zakrzepicę żył głębokich i zatorowość płucną. Jest jednym z najczęstszych poważnych powikłań związanych z ciążą. Zachorowalność na nią ocenia się na 0,61–1,72 na 1000 porodów. Sama ciąża tylko w połowie przypadków może być przyjęta jako przyczyna zatorowości płucnej, w pozostałych przypadkach diagnostyka ujawnia występowanie czynników ryzyka zakrzepicy żylnej. Według badań czynnikami dającymi największe prawdopodobieństwo wystąpienia VTE są VTE w wywiadzie, rozpoznana trombofilia oraz niektóre choroby współistniejące, jak np. toczeń rumieniowaty układowy. U ciężarnych z grupy ryzyka profilaktykę przeciwzakrzepową należy rozpoczynać w tak wczesnym okresie ciąży, jak to jest praktycznie możliwe.
Terminem „menopauza” określa się ostatnią miesiączkę w życiu kobiety. Zjawisko to jest spowodowane fizjologicznym wygaśnięciem funkcji jajników. Wkroczenie w okres menopauzalny to bardzo ważne wydarzenie w życiu każdej kobiety wiążące się zarówno z przejściem do następnego etapu życia, jak i szeregiem zmian. Średni wiek wystąpienia menopauzy w Polsce wynosi 50 lat. Objawy wypadowe występują u 40% kobiet tuż przed menopauzą i u 80% kobiet tuż po menopauzie. Zalicza się do nich uderzenia gorąca, nocne poty, zaburzenia rytmu snu i czuwania, zaburzenia akcji serca o charakterze kołatania, bole i zawroty głowy, zmienność nastroju, trudność w koncentracji, osłabienie pamięci, depresję.
Otyłość została zidentyfikowana jako czynnik ryzyka w ciąży już ponad 70 lat temu, a obecnie jest uznawana za najczęstszy z tych czynników. Może powodować wystąpienie wielu powikłań –
zarówno w okresie koncepcyjnym, jak i na każdym etapie ciąży, porodu i połogu. Uznaje się, że sposób żywienia kobiet ciężarnych należy do najważniejszych czynników środowiskowych, które odpowiadają za prawidłowy przebieg ciąży, rozwój dziecka w okresie płodowym, ale także jego stan zdrowia w dzieciństwie i dalszym życiu. Otyłość matki niekorzystnie wpływa na płód i niesie ze sobą wiele konsekwencji. Dodatkowym problemem staje się także utrudniona diagnostyka USG, co prowadzi do zmniejszenia wykrywalności zmian, zwłaszcza w obrębie twarzoczaszki, serca, pępowiny i kręgosłupa.
Program pielęgnacji skóry powinien być zawsze dostosowany do jej indywidualnych potrzeb różniących się znacznie w poszczególnych dekadach życia. Skóra niemowlęcia i małego dziecka nie jest w pełni dojrzała i pod wieloma względami różni się od skóry osób dorosłych, przez co wymaga szczególnej pielęgnacji uwzględniającej te różnice anatomiczne i fizjologiczne. Skórę nastolatków cechuje wzmożony łojotok oraz występowanie zmian trądzikowych. Natomiast u osób dorosłych pojawia się fotostarzenie i suchość skóry. Umiejętne dobranie zabiegów pielęgnacyjnych umożliwia utrzymanie skóry w zdrowej kondycji przez cały okres życia.
Praca wskazuje na najczęstsze błędy w stosowaniu probiotyków ze wskazań ginekologiczno-położniczych wskazując jednocześnie na najnowsze w tym względzie rekomendacje kliniczne.
Zespół przewlekłego bólu miednicy mniejszej (chronic pelvic pain syndrome – CPP) to jeden z najczęstszych zespołów objawów zgłaszanych przez pacjentki podczas wizyt u ginekologa. Celem badania była ocena skuteczności oraz tolerancji terapii doodbytniczym preparatem Distreptaza® zawierającym streptokinazę i streptodornazę w celu złagodzenia dolegliwości bólowych miednicy mniejszej u chorych z idiopatyczną postacią CPP. Stwierdzono, że 10-dniowa terapia lekiem Distreptaza® powoduje znamienną poprawę w zakresie nasilenia bólów miednicy mniejszej, a korzystny efekt terapii utrzymuje się przez co najmniej miesiąc po jej zakończeniu. Ponadto zaobserwowano, że terapia lekiem Distreptaza® charakteryzuje się korzystnym profilem tolerancji i wysokim poziomem satysfakcji pacjentek z efektów leczenia. Autorzy tego badania wnioskują, że należy rozważyć zastosowanie leku Distreptaza® w terapii lub koterapii CPP.