Autor: Agnieszka Drosdzol-Cop

Jednym z pierwszych przełomowych osiągnięć w wykrywaniu raka szyjki macicy było badanie cytologiczne opracowane przez dr. Papanicolaou, którego implementacja pozwoliła na znaczną redukcję zachorowalności na raka szyjki macicy na całym świecie. Cytologia na podłożu płynnym jest uważana za drugie znaczące osiągnięcie w screeningu raka szyjki macicy. Zmiana techniki wykonywania badania z cytologii konwencjonalnej na cytologię płynną pozwoliła na podniesienie jakości pobranej próbki, zwiększenie odtwarzalności, czułości i swoistości oraz umożliwiła przeprowadzanie molekularnych testów wykrywających wirusa HPV.

W niniejszym artykule przedstawiono przypadek 27-letniej kobiety, która zmagała się z bolesnym miesiączkowaniem. U pacjentki przeprowadzono diagnostykę i rozpoznano endometriozę. Endometrioza jest powszechną chorobą zapalną charakteryzującą się zmianami ogniskowymi powstającymi z komórek endometrium, zlokalizowanymi poza jamą macicy. Wśród możliwości terapeutycznych można wziąć pod uwagę metody farmakologiczne oraz leczenie chirurgiczne. W terapii endometriozy z dobrym skutkiem stosuje się dienogest.

Obecnie jednym z najczęściej występujących schorzeń ginekologicznych jest waginoza bakte- ryjna (BV). Jest ona nieodłącznie związana z nawracającymi zapaleniami pochwy. We współczesnej ginekologii coraz częściej odchodzi się od stosowania antybiotyków na rzecz zastępczych środków antyseptycznych jak m.in. kwas borny czy chlorheksydyna. Mają one na celu zachowanie naturalnej mikrobioty organizmu, wpływającej na utrzymanie prawidłowej homeostazy. Leczenie zakażeń pochwy za pomocą chlorheksydyny oraz kwasu bornego charakteryzuje się nie tylko rzadkim występowaniem skutków ubocznych, ale także mniejszym ryzykiem wzrostu oporności patogenu na leki. Zarówno kwas borny, jak i chlorheksydyna są rekomendowane w przypadku leczenia świądu, zaczerwienień i podrażnień wynikających z często nawracających infekcji grzybiczych i bakteryjnych pochwy.

Sepsa położnicza jest jedną z głównych przyczyn śmiertelności okołoporodowej, której można zapobiec. Celem tego artykułu jest podsumowanie wiedzy na temat sepsy oraz dostarczenie informacji dotyczących postępowania w przypadku podejrzenia sepsy u kobiety w ciąży. Zaleca się, aby sepsę oraz wstrząs septyczny traktować jako stan nagły, który powinien być podejrzewany w przypadku infekcji oraz niewydolności narządów, której nie da się wyjaśnić w inny sposób, niezależnie od obecności gorączki u pacjentki. Leczenie obejmujące podanie szerokospektralnych antybiotyków, intensywnej resuscytacji płynowej oraz wazopresorów w razie wystąpienia objawów hipoperfuzji powinno rozpocząć się w jak najkrótszym czasie od postawienia diagnozy.

Cynk odgrywa kluczową rolę w procesach rozrodczych. Jest niezbędny do wzrostu i dojrzewania oocytów, zapłodnienia, programowania epigenetycznego, a następnie rozwoju zarodka, płodu i łożyska. Ponadto od jego biodostępności zależy przebieg i wynik ciąży. Cynk jest również uważany za czynnik antyoksydacyjny i przeciwzapalny oraz ma nadrzędne znaczenie dla regulacji układu odpornościowego. Jego obniżone stężenie obserwuje się w zespole policystycznych jajników i endometriozie. W związku z tym niedobór cynku może mieć poważne konsekwencje i nie należy go lekceważyć, zwłaszcza u kobiet w wieku rozrodczym i ciężarnych.

Vulvovaginitis jest najczęstszym problem ginekologii dziecięcej, z którym dziewczynki trafiają do lekarza. Charakterystyczne objawy w połączeniu z prawidłowo przeprowadzoną diagnostyką pozwalają wdrożyć leczenie ukierunkowane na dany patogen. Istotnym jest, aby podczas leczenia infekcji nie zapominać o edukacji pacjenta i wdrożeniu preparatów wspomagających proces rekonwalescencji. Mogą one skrócić czas leczenia, zmniejszyć odczuwanie nieprzyjemnych dolegliwości oraz pozwolić na dłuższy okres bez nawrotów zakażenia.

Atrofia urogenitalna (urogenital atrophy – UGA) jest częstym, a jednocześnie dość rzadko zgłaszanym objawem zmniejszonej estrogenizacji. Objawy obejmują: podrażnienie, suchość, bolesność i dyspareunię, częste oddawanie moczu, nietrzymanie moczu oraz parcie naglące. Może wystąpić na każdym etapie życia kobiety, choć częściej w okresie okołomenopauzalnym. Wskazaniem do zastosowania dopochwowego estriolu jest przede wszystkim atrofia urogenitalna oraz postępowanie profilaktyczne w okresie okołooperacyjnym, przy planowanych zabiegach na tkankach pochwy. Terapia miejscowa jest bezpieczniejsza i skuteczniejsza niż leczenie systemowe.

Bolesne miesiączkowanie (dysmenorrhea) to powszechny problem dotyczący kobiet w wieku rozrodczym. Odczuwany ból może mieć negatywny wpływ na życie, obniżając jego jakość i powodując absencję w pracy lub w szkole. Na bolesne miesiączki skarżą się przede wszystkim młode dziewczęta, u których cykle miesiączkowe są regularne, ale sam patomechanizm dysmenorrhea nie jest dokładnie poznany. Leczenie w pierwszej kolejności polega na wykorzystywaniu NLPZ, z których na szczególną uwagę zasługuje nimesulid mający działanie nie tylko przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwgorączkowe, ale również wpływający bezpośrednio na powstawanie bólu, procesu zapalnego, a także łagodzący objawy towarzyszące, takie jak bóle głowy.