Zakażenie układu moczowego (ZUM) to jedna z wiodących infekcji występujących u ciężarnych. Jest związana z występującym zastojem moczu w tym czasie oraz pojawiającą się w ciąży glikozurią. Najczęstszym uropatogenem jest Escherichia coli (UPEC – ang. uropathogenic Escherichia coli). Antybiotykoterapia ZUM w ciąży jest stosowana niezależnie od występowania objawów klinicznych.Konsekwencje długotrwałego ZUM w ciąży to poród przedwczesny i redukcja masy ciała dziecka, dlatego tak ważne jest wdrożenie skutecznej antybiotykoterapii oraz wykonanie ponownego posiewu moczu 7–14 dni po zakończeniu leczenia. W terapii bezobjawowego bakteriomoczu bądź zapalenia pęcherza moczowego z powodzeniem stosuje się doustnie amoksycylinę, amoksycylinę z klawulanianem, cefaleksynę, fosfomycynę oraz trimetoprim, natomiast w terapii ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek u kobiety w ciąży podaje się drogą dożylną ceftriakson, cefepim, imipenem z cylastatyną, piperacylinę z tazobaktamem. Podczas terapii ZUM u kobiety karmiącej piersią należy na pewno wziąć pod uwagę wskaźniki, które charakteryzują penetrację antybiotyku do mleka matki, i wybrać te, które wykazują minimalne przechodzenie przez barierę krew–mleko.
Dział: Otwarty dostęp
Hormonalne doustne środki antykoncepcyjne zostały wprowadzone w latach 60. XX w. Obecnie większość tabletek zawiera 35 µg lub mniej EE. Ponadto dostępne są pigułki zawierające walerianian estradiolu (E2V) i 17β-estradiol (E2). Doustne tabletki antykoncepcyjne zawierające estradiol są uważane za idealną opcję dla kobiet, które szukają antykoncepcji hormonalnej, ale takiej, która jest bardziej „naturalna” i podobna do hormonów naturalnie wytwarzanych w ich organizmach. Dostępny w Polsce preparat zawiera estradiol (1,5 mg E2 strukturalnie identycznego z 17β-estradiolem) oraz 2,5 mg octanu nomogestrolu (NOMAC/E2). NOMAC/E2 jest skutecznym i bezpiecznym doustnym środkiem antykoncepcyjnym, który wywiera minimalny wpływ na metabolizm hemostatyczny, lipidowy i węglowodanowy.
Niedokrwistość z niedoboru żelaza jest najczęstszą postacią niedokrwistości na świecie i występuje głównie u kobiet oraz dzieci poniżej piątego roku życia. Prowadzi do zahamowania wytwarzania hemoglobiny i obniżenia parametrów morfologicznych układu erytrocytarnego. W dzieciństwie, w ciąży i podczas karmienia piersią dominuje zwiększone zapotrzebowanie na żelazo, występują niedobory dietetyczne, u dziewcząt i kobiet miesiączkujących – utrata krwi. W przypadkach rozpoznania niedokrwistości konieczna jest długotrwała suplementacja niewielkimi dawkami żelaza, gdyż znaczny wzrost dawki nie zwiększa istotnie ilości wchłoniętego żelaza ze względu na wysycenie białek nośnikowych. Zaleca się suplementację niskimi dawkami żelaza, ale w sposób długotrwały. Jednym ze sposobów leczenia niedokrwistości jest przyjmowanie proteinianobursztynianu żelaza.
Endometrioza, zespół bólowy miednicy mniejszej, problemy onkologiczne to przykłady zagadnień związanych z cierpieniem pacjentek ginekologicznych, ale jest też w ginekologii i położnictwie cały szereg problemów, które dają cierpienie duchowe, psychiczne.
Preparat Qlaira ma cztery fazy obejmujące 26 dni z dwiema tabletkami placebo, które składają się na 28-dniowy preparat. Właściwości farmakokinetyczne estradiolu (E2) i walerianianu E2 (E2V) przyczyniają się do zmniejszenia częstości występowania objawów niepożądanych hormonów, tym samym zmniejszając występowanie odstawienia. Dokonaliśmy przeglądu aktualnych badań i skuteczności stosowania preparatu Qlaira. Wieloośrodkowe, randomizowane badania kliniczne potwierdzają łagodny schemat krwawienia, kontroli cyklu i bezpieczeństwa stosowania produktu. Kontrola cyklu w preparatach Qlaira wykazała stabilność pod względem zarówno miesięcznego krwawienia z odstawienia, jak i epizodów krwawienia śródcyklicznego. Ponadto obserwowane działanie na metabolizm wątrobowy jest zdecydowanie mniejsze niż w przypadku pigułek zawierających EE (etynyloestradiol). Artykuł uzupełniono o dwa przykładowe przypadki pacjentek i możliwości zastosowania u nich leczenia Qlaira.
Niepowodzenia terapii przeciwbólowej są dość częste i nierzadko mają charakter jatrogenny. Niniejsze opracowanie dotyczy najczęstszych błędów w farmakoterapii bólu, szczególnie w zakresie ginekologii.
Obecnie niedokrwistość jest uważana za problem ogólnoświatowy, który według danych WHO dotyczy ponad 1,6 mld ludzi. Niedokrwistość jako stan patologiczny dotyczy znacznej części populacji, włączając w to pacjentki gabinetów ginekologiczno-położniczych. Jako najczęstszą przyczynę jej występowania opisuje się niedobór żelaza, którego zaburzony poziom negatywnie wpływa na funkcjonowanie, a także proces rekonwalescencji. Niedobór żelaza w trakcie ciąży obciąża nie tylko organizm pacjentki, ale także rozwijający się zarodek i płód. Dogodne warunki leczenia nie powinny determinować braku profilaktyki, dlatego powinno się zwiększyć nacisk na edukację kobiet w tym zakresie. Skuteczne metody diagnostyczne powinny być wdrażane w okresie przedkoncepcyjnym, tak aby zminimalizować ryzyko wystąpienia niedoborów w ciąży, tym samym częściowo warunkując jej prawidłowy przebieg i rozwój. Postępowanie przy niedokrwistości prowadzone przez lekarzy powinno zostać przemodelowane na bardziej holistyczne, tak aby w pełni wykorzystać możliwości diagnostyczne i terapeutyczne, dostosowane indywidualnie do potrzeb i stanu pacjentki.
Ponad połowa młodych kobiet cierpi na zespół bolesnego miesiączkowania. Charakteryzuje się on nadmierną patologiczną czynnością skurczową macicy i związanymi z tym bolesnymi krwawieniami miesięcznymi. Powstaje na skutek zwiększonego stężenia prostaglandyn, wzmożonego napięcia układu współczulnego oraz zmniejszonego przepływu krwi przez macicę. Leczenie jest głównie objawowe. Stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne (diclofenak, nimesulid), antykoncepcję hormonalną doustną, lub wkładkę wewnątrzmaciczną z gestagenem.
Infekcje intymne to problem dotykający bardzo wiele kobiet. Do najczęstszych przyczyn zakażeń zalicza się bakteryjną waginozę (BW) oraz kandydozę pochwy, które stanowią odpowiednio do 50% i 39% przypadków. BW jest schorzeniem, w którym dochodzi do zaburzenia prawidłowej flory bakteryjnej i namnożenia się patogennych bakterii beztlenowych. W leczeniu zastosowanie znajdują głównie preparaty zawierające metronidazol lub klindamycynę. Za wystąpienie kandydozy pochwy najczęściej odpowiadają drożdżaki z gatunku Candida albicans. W zdecydowanej większości przypadków skuteczna jest krótkotrwała terapia miejscowa lub ogólnoustrojowa azolowymi lekami przeciwgrzybiczymi. W patogenezie infekcji intymnych często dochodzi do zaburzeń w naturalnej florze bakteryjnej. Dlatego bardzo istotne jest stosowanie preparatów zawierających kwas mlekowy, np. Medivag żel, zarówno jako dopełnienie leczenia przeciwinfekcyjnego, jak i w profilaktyce nawrotów zakażeń. Działania niepożądane wielu środków leczniczych stosowanych miejscowo w przebiegu zakażeń intymnych to przeważnie suchość, podrażnienie oraz pieczenie sromu i pochwy. Warto wtedy zaproponować pacjentce środek o działaniu przeciwbólowym oraz przeciwświądowym, np. krem Prurifem.
Celem promowania prozdrowotnego stylu życia opracowano propozycję materiałów edukacyjnych dla młodzieży w aspekcie profilaktyki otyłości Sposób przekazania wiedzy na temat żywienia oraz aktywności fizycznej ma znaczenie w działaniach prewencyjnych dotyczących otyłości. Zarówno w profilaktyce, jak i w terapii, oraz jako uzupełnienie stosowanego leczenia farmakologicznego znaczenie ma właściwy styl życia, który powinien być promowany w działaniach edukacyjnych.
Ból nie jest chorobą samą w sobie, ale raczej objawem prawdopodobnie powodowanym przez wiele różnorodnych przyczyn.
Nieprawidłowa wydzielina z pochwy, świąd, uczucie pieczenia pochwy i sromu to jedne z najczęstszych przyczyn zgłaszania się pacjentek do ginekologa. Nieleczone zakażenie pochwy może przejść w proces przewlekły, mogący przebiegać bezobjawowo i w następstwie, powodować liczne komplikacje. Na powikłania w przebiegu zakażeń pochwy szczególnie narażone są kobiety w ciąży. Chlorek dekwaliniowy wykazuje działanie przeciwzakaźne i antyseptyczne, dzięki czemu jest wykorzystywany w miejscowym leczeniu zakażeń pochwy wykazując szerokie spektrum działania w stosunku do większości patogenów. Działa przeciwko bakteriom Gram--dodatnim i Gram-ujemnym, pierwotniakom i grzybom. Charakteryzuje się dużą skutecznością kliniczną, wysokim bezpieczeństwem stosowania i tolerancją przy zastosowaniu dopochwowym, dodatkowo rzadko obserwuje się występowanie działań niepożądanych. Może być stosowany również podczas ciąży i laktacji.