Terapia łączona w łagodzeniu bólu miesiączkowego

Zespół bolesnego miesiączkowania (ZBM) to jedna z częstszych dolegliwości młodych kobiet w okresie rozrodczym. Ponad połowa młodych kobiet cierpi na to schorzenie [1, 2]. Mimo to etiopatogeneza nadal pozostaje niewyjaśniona i jest przedmiotem wielu kontrowersji w piśmiennictwie światowym [8]. 
Pierwotny ZBM charakteryzuje się nadmierną patologiczną czynnością skurczową macicy i zwią­zanymi z tym bolesnymi krwawieniami miesięcznymi bez innych uchwytnych w badaniu klinicznym zmian w obrębie miednicy małej. Natomiast wtórny ZBM występuje rzadziej i z reguły jest wynikiem zmian nabytych. Wśród wielu przyczyn wywołujących wtórne bolesne miesiączkowanie wyróżniamy: endo­metriozę, przewlekłe stany zapalne miednicy małej, mięśniaki macicy, polipy endometrialne, stenozę szyjki macicy oraz wrodzone i nabyte nieprawidłowości anatomiczne i czynnościowe narządu rodnego [1, 8]. 
Zazwyczaj dolegliwości rozpoczynają się kilka godzin przed lub wraz z początkiem krwawienia miesięcznego. Dominującym objawem jest ból, do którego dołączają inne dolegliwości ze strony układów: pokarmowego, sercowo-naczyniowego i neurowegetatywnego. Bóle miesiączkowe mają charakter bólów skurczowych zlokalizowanych w dole brzucha, często promieniujących do krzyża lub ud. Wśród objawów towarzyszących, do najczęstszych należą bóle kolkowe, bóle głowy, nudności, wymioty, uczucie ogólnego rozbicia,...