Autor: Tomasz Paszkowski

Do prospektywnego badania nieinterwencyjnego zakwalifikowano 50 pacjentek w wieku 18–45 lat (mediana wieku – 29 lat), u których po raz pierwszy rozpoznano zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS) na podstawie kryteriów ICD-10 oraz kwestionariusza PSST. Przez trzy miesiące stosowano preparat Castagnus® zawierający w dawce dobowej 45 mg wyciągu suchego z niepokalanka mnisiego (Vitex agnus-castus). Efekty terapii monitorowano za pomocą kwestionariusza DRSP. Znamienną poprawę w odniesieniu do wszystkich 14 objawów ujętych w tym kwestionariuszu zaobserwowano już po czterech tygodniach stosowania preparatu. Poprawa ta uległa dalszemu istotnemu zwiększeniu w kolejnych dwóch miesiącach kuracji w przypadku dziewięciu objawów. U żadnej z pacjentek nie wystąpiły objawy niepożądane o prawdopodobnym związku przyczynowo-skutkowym ze stosowaniem preparatu Castagnus®. 66% pacjentek było zadowolonych lub bardzo zadowolonych z wyników leczenia. W świetle wyników tego badania warto rozważyć zastosowanie preparatu Castagnus® jako pierwszej linii terapii zespołu napięcia przedmiesiączkowego u pacjentek z łagodnym lub umiarkowanym nasileniem PMS.

Jedyny dostępny dzisiaj na rynku preparat siarczanu żelazawego w postaci kompleksu polimerowego został wprowadzony na rynek niespełna 50 lat temu.

U 32 ciężarnych kobiet z przynajmniej jedynym przebytym w bieżącej ciąży epizodem zapalenia pochwy/sromu dokonano oceny korzyści klinicznych zastosowania między 25./26. a 39./40. tygodniem ciąży suplementacji doustnym produktem symbiotycznym zawierającym szczepy bakterii zarówno z rodziny Lactobacillus, jak i Bifidobacterium (Lactinova® mama). U żadnej z badanych pacjentek nie zaobserwowano nawrotu infekcji, czemu towarzyszyło znamienne obniżenie pH pochwy. Długoterminowe stosowanie preparatu Lactinova® mama wiązało się z korzystnym profilem tolerancji i wysokim poziomem satysfakcji pacjentek.

Niepowodzenia terapii przeciwbólowej są dość częste i nierzadko mają charakter jatrogenny. Niniejsze opracowanie dotyczy najczęstszych błędów w farmakoterapii bólu, szczególnie w zakresie ginekologii.

Celem badania była ocena profilu tolerancji niehormonalnej terapii dopochwowej u kobiet po menopauzie. Badaniem o charakterze prospektywnym objęto populację 60 kobiet po menopauzie w wieku powyżej 50. roku życia, u których zastosowano miejscową terapię w postaci preparatu dopochwowego zawierającego kwas hialuronowy, glikogen i kwas mlekowy, zgodnie z zalecanym schematem. Wizyta kontrolna odbyła się po 4 tygodniach terapii. Wykazano znamienną statystycznie poprawę pH pochwy i redukcję objawów atrofii urogenitalnej w przebiegu badania (p < 0,01). Ogółem 85% kobiet było zadowolonych lub bardzo zadowolonych z zastosowania dopochwowej niehormonalnej terapii zawierającej kwas hialuronowy, glikogen i kwas mlekowy.