Niedokrwistość z niedoboru żelaza w ginekologii. Skuteczność i tolerancja proteinianobursztynianu żelaza stosowanego doustnie

Otwarty dostęp

Niedokrwistość z niedoboru żelaza jest najczęstszą postacią niedokrwistości na świecie i występuje głównie u kobiet oraz dzieci poniżej piątego roku życia. Prowadzi do zahamowania wytwarzania hemoglobiny i obniżenia parametrów morfologicznych układu erytrocytarnego. W dzieciństwie, w ciąży i podczas karmienia piersią dominuje zwiększone zapotrzebowanie na żelazo, występują niedobory dietetyczne, u dziewcząt i kobiet miesiączkujących – utrata krwi. W przypadkach rozpoznania niedokrwistości konieczna jest długotrwała suplementacja niewielkimi dawkami żelaza, gdyż znaczny wzrost dawki nie zwiększa istotnie ilości wchłoniętego żelaza ze względu na wysycenie białek nośnikowych. Zaleca się suplementację niskimi dawkami żelaza, ale w sposób długotrwały. Jednym ze sposobów leczenia niedokrwistości jest przyjmowanie proteinianobursztynianu żelaza.

Niedokrwistość z niedoboru żelaza, nazywana również anemią syderopeniczną (ang. iron deficiency anemia – IDA) jest najczęstszą postacią niedokrwistości na świecie. Występuje we wszystkich szerokościach geograficznych, choć największe rozpowszechnienie IDA stwierdza się obecnie w południowej Azji oraz we wschodniej i centralnej części Afryki. Anemia z niedoboru żelaza występuje najczęściej u kobiet i dzieci poniżej piątego roku życia, ale jest też jedną z najważniejszych postaci niedokrwistości u osób w podeszłym wieku na całym świecie [1].
Niedobór żelaza jest najczęstszą przyczyną niedokrwistości w czasie ciąży. Przy wolnym narastaniu niedokrwistości ciężarna może być bardzo dobrze zaadaptowana do zmian i przebieg choroby jest bezobjawowy, nawet przy bardzo niskich wartościach hemoglobiny. Wynika z tego konieczność systematycznej kontroli morfologii w przebiegu ciąży.
Niedokrwistość w czasie ciąży jest związana ze znacznymi zmianami w składzie krwi. Dotyczą one głównie objętości krwi (zwiększenie o ok. 50%), masy erytrocytów (wzrost o 18–25%) i zmian w układzie krzepnięcia. Zaburzone proporcje objętości krwi w stosunku do masy krwinek czerwonych prowadzą do znacznego rozcieńczenia krwi [2, 3].
 

POLECAMY

R e k l a m a


Żelazo

Żelazo stymuluje czynność krwiotwórczą szpiku, wchodzi w skład hemoglobiny, nasila jej syntezę i stymuluje wzrost liczby krwinek czerwonych. Stanowi integralny składnik mioglobiny oraz wielu enzymów [2, 4]. Na 1 kg masy ciała przypada od 40 (u kobiet) do 50 mg żelaza (u mężczyzn). W ustroju ogólna ilość żelaza wynosi 3–6 g. Ze względu na jego rozmieszczenie i rolę w ustroju można go podzielić na trzy pule:

  • zapasową – zgromadzoną w wątrobie, układzie siateczkowo-śródbłonkowym i śledzionie (25%),
  • transportową – związaną z transferyną, krążącą w osoczu (0,1%), 
  • czynnościową – wchodzącą w skład hemoglobiny, mioglobiny i grup funkcyjnych enzymów (74,9%). 

Całkowita ilość żelaza w organizmie to 4–5 g pozostających w st...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma "Forum Położnictwa i Ginekologii"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI