Nietrzymanie moczu, czyli niekontrolowany wyciek moczu z pęcherza przez cewkę, może dotyczyć do 50% kobiet na pewnym etapie życia, szczególnie w czasie ciąży i po porodzie [2]. Dokładną częstość występowania trudno jest ustalić, ponieważ kobiety zazwyczaj skrywają te dolegliwości i nie wiedzą, że powinny lub nie chcą szukać pomocy.
Zapalenie sromu i pochwy jest najczęstszą przyczyną dolegliwości ginekologicznych u dzieci i młodych dziewcząt. Do czynników wywołujących zapalenie sromu i pochwy należą: hipoestrogenizm, anatomiczna bliskość odbytnicy oraz delikatna skóra sromu i wrażliwa błona śluzowa pochwy.
Dyspareunia jest określana jako dysfunkcja seksualna, której objawem jest występowanie dolegliwości bólowych w obrębie narządu płciowego. Żele dopochwowe zawierające kwas hialuronowy wydają się interesującym rozwiązaniem w leczeniu wspomagającym różnych dolegliwości wywołanych atrofią nabłonka błony śluzowej pochwy i sromu lub związanych z suchością pochwy (zwłaszcza dyspareunii).
Uśmierzanie bólu po cięciu cesarskim jest jednym z wyzwań opieki okołoporodowej. Leczenie to powinno być skuteczne i umożliwiać matce opiekę nad noworodkiem. Redukcja zużycia opioidów w okresie pooperacyjnym jest w tej grupie pacjentek szczególnie wskazana. Multimodalne podejście do leczenia bólu po cięciu cesarskim jest ważnym elementem protokołu ERAS w położnictwie. W artykule tym przedstawiono szereg technik zwiększających skuteczność analgezji po cięciu cesarskim. Obok leczenia farmakologicznego opisano również techniki analgezji miejscowej o udowodnionej skuteczności w najnowszych badaniach klinicznych.
Szacuje się, że ok. 70–75% dorosłych kobiet w wieku rozrodczym doświadcza co najmniej jednego epizodu kandydozy pochwy i sromu. Za równowagę i zdrowie pochwy odpowiada równowaga ekosystemu ze szczególną rolą pałeczek Lactobacillus spp. W przypadku braku równowagi mikrobioty pochwy może dojść do wzrostu bakterii chorobotwórczych oraz różnych gatunków grzybów. Skuteczny w leczeniu mieszanej grzybiczo-bakteryjnej infekcji pochwowej jest izokonazol 1% krem dopochwowy oraz krem na skórę.
U kobiet po menopauzie z objawami atrofii pochwy (podrażnienie, pieczenie i świąd, dyspareunia) należy stosować żele dopochwowe. Żel dopochwowy zawierający innowacyjny składnik – ektoinę – to doskonała forma terapii dla kobiet zmagających się z zanikowym zapaleniem pochwy. Działa nawilżająco oraz ochronnie. Redukuje objawy atrofii pochwy już po pierwszej aplikacji. Przede wszystkim jego skuteczność jest poparta badaniami (lepsze efekty niż w przypadku stosowania preparatów z kwasem hialuronowym), a jego skład opiera się wyłącznie na naturalnych komponentach.
Drożdżakowe zapalenie sromu i pochwy jest jedną z najczęstszych przyczyn infekcji dróg rodnych. Koincydencja dwóch czynników sprzyjających rozwojowi zakażenia grzybiczego, tj. cukrzyca w ciąży, jest szczególnym wyzwaniem terapeutycznym w aspekcie uzyskania efektu szybkiego wyleczenia z minimalizacją nawrotu zakażenia oraz bezpieczeństwa stosowanego leczenia dla matki i płodu. Opisano przypadek 25-letniej kobiety w 26. tygodniu pierwszej ciąży, chorującej na cukrzycę typu I od 13. roku życia, poddanej insulinoterapii, z nawrotową niepowikłaną drożdżycą sromu i pochwy. Zastosowana kuracja natamycyną w dawce 100 mg przez sześć dni dopochwowo i 2-proc. kremem dwa razy dziennie zewnętrznie na zmienioną chorobowo skórę przez 14 dni doprowadziła do osiągnięcia remisji objawów klinicznych i eradykacji drożdżaków ze środowiska pochwy. Nie zaobserwowano nawrotu infekcji do zakończenia opieki ambulatoryjnej w 38. tygodniu ciąży.
Metformina (MF) jest doustnym lekiem regulującym wydzielanie insuliny i glukozy. Stosowana jest w terapii cukrzycy typu 2 (T2DM), insulinooporności oraz zespole policystycznych jajników (PCOS) i otyłości. MF działa w wielu tkankach, w tym tkankach układu hormonalnego: podwzgórzu, przysadce czy gonadach. Praca ta ma na celu podsumowanie wiedzy na temat wpływu MF na funkcje rozrodcze u kobiet.
Vulvovaginitis jest najczęstszym problem ginekologii dziecięcej, z którym dziewczynki trafiają do lekarza. Charakterystyczne objawy w połączeniu z prawidłowo przeprowadzoną diagnostyką pozwalają wdrożyć leczenie ukierunkowane na dany patogen. Istotnym jest, aby podczas leczenia infekcji nie zapominać o edukacji pacjenta i wdrożeniu preparatów wspomagających proces rekonwalescencji. Mogą one skrócić czas leczenia, zmniejszyć odczuwanie nieprzyjemnych dolegliwości oraz pozwolić na dłuższy okres bez nawrotów zakażenia.
Atrofia urogenitalna (urogenital atrophy – UGA) jest częstym, a jednocześnie dość rzadko zgłaszanym objawem zmniejszonej estrogenizacji. Objawy obejmują: podrażnienie, suchość, bolesność i dyspareunię, częste oddawanie moczu, nietrzymanie moczu oraz parcie naglące. Może wystąpić na każdym etapie życia kobiety, choć częściej w okresie okołomenopauzalnym. Wskazaniem do zastosowania dopochwowego estriolu jest przede wszystkim atrofia urogenitalna oraz postępowanie profilaktyczne w okresie okołooperacyjnym, przy planowanych zabiegach na tkankach pochwy. Terapia miejscowa jest bezpieczniejsza i skuteczniejsza niż leczenie systemowe.
Bolesne miesiączkowanie (dysmenorrhea) to powszechny problem dotyczący kobiet w wieku rozrodczym. Odczuwany ból może mieć negatywny wpływ na życie, obniżając jego jakość i powodując absencję w pracy lub w szkole. Na bolesne miesiączki skarżą się przede wszystkim młode dziewczęta, u których cykle miesiączkowe są regularne, ale sam patomechanizm dysmenorrhea nie jest dokładnie poznany. Leczenie w pierwszej kolejności polega na wykorzystywaniu NLPZ, z których na szczególną uwagę zasługuje nimesulid mający działanie nie tylko przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwgorączkowe, ale również wpływający bezpośrednio na powstawanie bólu, procesu zapalnego, a także łagodzący objawy towarzyszące, takie jak bóle głowy.
Stosowanie nowoczesnych metod antykoncepcyjnych nierozerwalnie łączy się ze zmianą wzorca krwawień, która zwykle ma charakter przejściowy, jest jednak osobniczo zmienna. W przypadku przedłużania się dolegliwości zawsze należy poszukać innych przyczyn krwawienia. Wybór najlepszej metody antykoncepcji bywa niekiedy poważnym wyzwaniem dla lekarza ginekologa. Wymaga doświadczenia oraz dobrej współpracy lekarz–pacjent. Zapewnienie konkretnych i rzetelnych informacji przed zastosowaniem antykoncepcji hormonalnej może zwiększyć stopień jej akceptacji oraz kontynuację stosowania, a tym samym lepszą skuteczność działania antykoncepcyjnego.