Zastosowanie hormonalnej terapii menopauzalnej (HTM) stanowi najlepszą metodę niwelowania dolegliwości charakterystycznych dla okresu przekwitania. HTM należy traktować jako ważny element opieki zdrowotnej nad kobietami w okresie około- i pomenopauzalnym, mający na celu poprawę jakości ich życia i zapobieganie niepożądanym skutkom przewlekłego niedoboru estrogenów.
Co roku od 10 do 20% kobiet doświadcza dolegliwości wskazujących na infekcję intymną. Około połowa kobiet co najmniej dwa razy w życiu jest lub będzie leczona z powodu infekcji pochwy i/lub sromu. Skuteczność dotychczasowych terapii jest ograniczona nasilającym się od kilkudziesięciu lat zjawiskiem antybiotykooporności. Infekcje pochwy mogą często przebiegać skąpoobjawowo, niosąc ze sobą szereg poważnych powikłań. Wiele badań wskazuje na korzystne efekty leczenia środkami antyseptycznymi, np. chlorkiem dekwaliny (DQC). Rekomendacje PTGiP z 2020 roku zalecają w leczeniu infekcji pochwy jako leczenie pierwszego rzutu terapię antyseptykami. Istotnym problemem klinicznym jest nawracanie infekcji. Przyjęte postępowanie terapeutyczne powinno opierać się nie tylko na wyleczeniu infekcji poprzez eliminację patogenu, ale także na zapobieganiu nawrotom.
Chemioterapia i radioterapia prowadzą do niedoboru estrogenów u pacjentek onkologicznych. Atrofia pochwy i sromu (vulvovaginal atrophy – VVA) jest jednym z długotrwałych skutków ubocznych tego typu leczenia, przyczynia się do problemów i dysfunkcji seksualnych. W tym przypadku istotną rolę odgrywa niehormonalna opcja leczenia objawów atrofii pochwy u kobiet po radio- i chemioterapii.
Trądzik pospolity jest powszechnie występującą chorobą zapalną skóry o charakterze przewlekłym. Według raportów dotyczących rozpowszechniania się tego schorzenia dotyka ono ok. 9,4% światowej populacji, w tym mniej więcej 80% nastolatków oraz aż do 100% młodych ludzi. W świetle badań naukowych stosowanie dwuskładnikowych tabletek antykoncepcyjnych zawierających połączenie 0,03 mg etynyloestradiolu i 2 mg dienogestu (Dionelle®) stanowi skuteczną metodę leczenia różnych postaci trądziku pospolitego.
Co roku od 10 do 20% kobiet doświadcza dolegliwości wskazujących na infekcję intymną. Około połowa kobiet co najmniej dwa razy w życiu jest lub będzie leczona z powodu infekcji pochwy i/lub sromu. Skuteczność dotychczasowych terapii jest ograniczona nasilającym się od kilkudziesięciu lat zjawiskiem antybiotykooporności. Infekcje pochwy mogą często przebiegać skąpoobjawowo niosąc ze sobą szereg poważnych powikłań. Wiele badań wskazuje na korzystne efekty leczenia środkami antyseptycznymi, np. chlorkiem dekwaliny (DQC). Rekomendacje PTGiP z 2020 roku zalecają w leczeniu infekcji pochwy jako leczenie pierwszego rzutu terapię antyseptykami. Istotnym problemem klinicznym jest nawracanie infekcji. Przyjęte postępowanie terapeutyczne powinno opierać się nie tylko na wyleczeniu infekcji poprzez eliminację patogenu, ale także na zapobieganiu nawrotom.
Hormonalna terapia menopauzalna (HTM) jest najskuteczniejszym sposobem leczenia objawów menopauzy. To sprawdzona forma terapii w walce z uderzeniami gorąca, w leczeniu objawów związanych z atrofią sromu i pochwy oraz w zapobieganiu utracie masy kostnej. Suplementacja hormonów płciowych, czyli wspomniana hormonalna terapia menopauzalna, opiera się na stosowaniu dwóch rodzajów terapii: monoterapii estrogenowej lub terapii łączonej estrogenowo-progesteronowej.
Celem artykułu jest omówienie zastosowania metforminy wynikającego z jej wielokierunkowego działania. Metformina oprócz tego, że ma skuteczne działanie przeciwcukrzycowe, znalazła zastosowanie w złożonej terapii zespołu policystycznych jajników (PCOS). Dodatkowo stosowanie metforminy w połączeniu ze standardową terapią niepłodności zwiększa szansę zajścia w ciążę. Obserwuje się jej skuteczne działanie w redukcji masy ciała oraz poprawie insulinowrażliwości w populacji osób dorosłych z nadmierną masą ciała ze współistniejącą cukrzycą lub bez niej.
Okres okołomenopauzalny może wywierać negatywny wpływ na jakość życia wielu pacjentek. Dochodzi wówczas do spadku stężenia endogennych hormonów płciowych pochodzenia jajnikowego, co zapoczątkowuje szereg zmian o charakterze zanikowym zarówno w obrębie narządów płciowych, jak i w dolnym odcinku dróg moczowych. W leczeniu zmian atroficznych pochwy preferuje się preparaty dopochwowe w postaci globulek zawierających 0,5 mg estriolu.
Zapalenie drożdżakowe pochwy i sromu stanowi jedno z najczęstszych schorzeń wymagających interwencji ginekologicznej. Trwają poszukiwania optymalnego schematu terapeutycznego, który poza wysoką skutecznością byłby wygodny dla pacjentki. Zastosowanie z powodzeniem takich leków, jak Pimafucin lub Pimafucort w leczeniu zakażeń miejscowych VVC wydaje się skutecznym i bezpiecznym sposobem postępowania. Trzydniowa kuracja natamycyną w pojedynczej dawce dobowej 100 mg jest skuteczną metodą leczenia ostrej postaci niepowikłanego zapalenia drożdżakowego pochwy.
Nietrzymanie moczu, czyli niekontrolowany wyciek moczu z pęcherza przez cewkę, może dotyczyć do 50% kobiet na pewnym etapie życia, szczególnie w czasie ciąży i po porodzie [2]. Dokładną częstość występowania trudno jest ustalić, ponieważ kobiety zazwyczaj skrywają te dolegliwości i nie wiedzą, że powinny lub nie chcą szukać pomocy.
Zapalenie sromu i pochwy jest najczęstszą przyczyną dolegliwości ginekologicznych u dzieci i młodych dziewcząt. Do czynników wywołujących zapalenie sromu i pochwy należą: hipoestrogenizm, anatomiczna bliskość odbytnicy oraz delikatna skóra sromu i wrażliwa błona śluzowa pochwy.
Specyficzne dermatozy ciążowe to heterogenna grupa chorób skóry, których dominującym objawem jest przewlekły świąd prowadzący do potrzeby pocierania, drapania, co często powoduje powstawanie przeczosów i wtórne zakażenia bakteryjne i grzybicze. Charakterystyka kliniczna, w szczególności morfologia i lokalizacja zmian skórnych, okres ciąży w chwili wystąpienia objawów, dzietność oraz szczegółowy wywiad dotyczący przebiegu poprzednich ciąż są kluczem do postawienia prawidłowego rozpoznania i wdrożenia odpowiedniego leczenia. Zastosowanie w terapii miejscowej złożonego preparatu natamycyny z neomycyną i hydrokortyzonem jest skuteczną opcją terapeutyczną w leczeniu atopowych zmian skórnych powikłanych stanem zapalnym w przebiegu mieszanego zakażenia bakteryjnego i/lub grzybiczego.
