Dział: Metody terapii

Zapalenie drożdżakowe pochwy i sromu stanowi jedno z najczęstszych schorzeń wymagających interwencji ginekologicznej. Trwają poszukiwania optymalnego schematu terapeutycznego, który poza wysoką skutecznością byłby wygodny dla pacjentki. Zastosowanie z powodzeniem takich leków, jak Pimafucin lub Pimafucort w leczeniu zakażeń miejscowych VVC wydaje się skutecznym i bezpiecznym sposobem postępowania. Trzydniowa kuracja natamycyną w pojedynczej dawce dobowej 100 mg jest skuteczną metodą leczenia ostrej postaci niepowikłanego zapalenia drożdżakowego pochwy.

Nietrzymanie moczu, czyli niekontrolowany wyciek moczu z pęcherza przez cewkę, może dotyczyć do 50% kobiet na pewnym etapie życia, szczególnie w czasie ciąży i po porodzie [2]. Dokładną częstość występowania trudno jest ustalić, ponieważ kobiety zazwyczaj skrywają te dolegliwości i nie wiedzą, że powinny lub nie chcą szukać pomocy.

Zapalenie sromu i pochwy jest najczęstszą przyczyną dolegliwości ginekologicznych u dzieci i młodych dziewcząt. Do czynników wywołujących zapalenie sromu i pochwy należą: hipoestrogenizm, anatomiczna bliskość odbytnicy oraz delikatna skóra sromu i wrażliwa błona śluzowa pochwy.

Specyficzne dermatozy ciążowe to heterogenna grupa chorób skóry, których dominującym objawem jest przewlekły świąd prowadzący do potrzeby pocierania, drapania, co często powoduje powstawanie przeczosów i wtórne zakażenia bakteryjne i grzybicze. Charakterystyka kliniczna, w szczególności morfologia i lokalizacja zmian skórnych, okres ciąży w chwili wystąpienia objawów, dzietność oraz szczegółowy wywiad dotyczący przebiegu poprzednich ciąż są kluczem do postawienia prawidłowego rozpoznania i wdrożenia odpowiedniego leczenia. Zastosowanie w terapii miejscowej złożonego preparatu natamycyny z neomycyną i hydrokortyzonem jest skuteczną opcją terapeutyczną w leczeniu atopowych zmian skórnych powikłanych stanem zapalnym w przebiegu mieszanego zakażenia bakteryjnego i/lub grzybiczego.

Dyspareunia jest określana jako dysfunkcja seksualna, której objawem jest występowanie dolegliwości bólowych w obrębie narządu płciowego. Żele dopochwowe zawierające kwas hialuronowy wydają się interesującym rozwiązaniem w leczeniu wspomagającym różnych dolegliwości wywołanych atrofią nabłonka błony śluzowej pochwy i sromu lub związanych z suchością pochwy (zwłaszcza dyspareunii).

Uśmierzanie bólu po cięciu cesarskim jest jednym z wyzwań opieki okołoporodowej. Leczenie to powinno być skuteczne i umożliwiać matce opiekę nad noworodkiem. Redukcja zużycia opioidów w okresie pooperacyjnym jest w tej grupie pacjentek szczególnie wskazana. Multimodalne podejście do leczenia bólu po cięciu cesarskim jest ważnym elementem protokołu ERAS w położnictwie. W artykule tym przedstawiono szereg technik zwiększających skuteczność analgezji po cięciu cesarskim. Obok leczenia farmakologicznego opisano również techniki analgezji miejscowej o udowodnionej skuteczności w najnowszych badaniach klinicznych.

Szacuje się, że ok. 70–75% dorosłych kobiet w wieku rozrodczym doświadcza co najmniej jednego epizodu kandydozy pochwy i sromu. Za równowagę i zdrowie pochwy odpowiada równowaga ekosystemu ze szczególną rolą pałeczek Lactobacillus spp. W przypadku braku równowagi mikrobioty pochwy może dojść do wzrostu bakterii chorobotwórczych oraz różnych gatunków grzybów. Skuteczny w leczeniu mieszanej grzybiczo-bakteryjnej infekcji pochwowej jest izokonazol 1% krem dopochwowy oraz krem na skórę.

U kobiet po menopauzie z objawami atrofii pochwy (podrażnienie, pieczenie i świąd, dyspareunia) należy stosować żele dopochwowe. Żel dopochwowy zawierający innowacyjny składnik – ektoinę – to doskonała forma terapii dla kobiet zmagających się z zanikowym zapaleniem pochwy. Działa nawilżająco oraz ochronnie. Redukuje objawy atrofii pochwy już po pierwszej aplikacji. Przede wszystkim jego skuteczność jest poparta badaniami (lepsze efekty niż w przypadku stosowania preparatów z kwasem hialuronowym), a jego skład opiera się wyłącznie na naturalnych komponentach.