Dział: Metody terapii

Drożdżakowe zapalenie sromu i pochwy jest jedną z najczęstszych przyczyn infekcji dróg rodnych. Koincydencja dwóch czynników sprzyjających rozwojowi zakażenia grzybiczego, tj. cukrzyca w ciąży, jest szczególnym wyzwaniem terapeutycznym w aspekcie uzyskania efektu szybkiego wyleczenia z minimalizacją nawrotu zakażenia oraz bezpieczeństwa stosowanego leczenia dla matki i płodu. Opisano przypadek 25-letniej kobiety w 26. tygodniu pierwszej ciąży, chorującej na cukrzycę typu I od 13. roku życia, poddanej insulinoterapii, z nawrotową niepowikłaną drożdżycą sromu i pochwy. Zastosowana kuracja natamycyną w dawce 100 mg przez sześć dni dopochwowo i 2-proc. kremem dwa razy dziennie zewnętrznie na zmienioną chorobowo skórę przez 14 dni doprowadziła do osiągnięcia remisji objawów klinicznych i eradykacji drożdżaków ze środowiska pochwy. Nie zaobserwowano nawrotu infekcji do zakończenia opieki ambulatoryjnej w 38. tygodniu ciąży.

Metformina (MF) jest doustnym lekiem regulującym wydzielanie insuliny i glukozy. Stosowana jest w terapii cukrzycy typu 2 (T2DM), insulinooporności oraz zespole policystycznych jajników (PCOS) i otyłości. MF działa w wielu tkankach, w tym tkankach układu hormonalnego: podwzgórzu, przysadce czy gonadach. Praca ta ma na celu podsumowanie wiedzy na temat wpływu MF na funkcje rozrodcze u kobiet.

Vulvovaginitis jest najczęstszym problem ginekologii dziecięcej, z którym dziewczynki trafiają do lekarza. Charakterystyczne objawy w połączeniu z prawidłowo przeprowadzoną diagnostyką pozwalają wdrożyć leczenie ukierunkowane na dany patogen. Istotnym jest, aby podczas leczenia infekcji nie zapominać o edukacji pacjenta i wdrożeniu preparatów wspomagających proces rekonwalescencji. Mogą one skrócić czas leczenia, zmniejszyć odczuwanie nieprzyjemnych dolegliwości oraz pozwolić na dłuższy okres bez nawrotów zakażenia.

Atrofia urogenitalna (urogenital atrophy – UGA) jest częstym, a jednocześnie dość rzadko zgłaszanym objawem zmniejszonej estrogenizacji. Objawy obejmują: podrażnienie, suchość, bolesność i dyspareunię, częste oddawanie moczu, nietrzymanie moczu oraz parcie naglące. Może wystąpić na każdym etapie życia kobiety, choć częściej w okresie okołomenopauzalnym. Wskazaniem do zastosowania dopochwowego estriolu jest przede wszystkim atrofia urogenitalna oraz postępowanie profilaktyczne w okresie okołooperacyjnym, przy planowanych zabiegach na tkankach pochwy. Terapia miejscowa jest bezpieczniejsza i skuteczniejsza niż leczenie systemowe.

Bolesne miesiączkowanie (dysmenorrhea) to powszechny problem dotyczący kobiet w wieku rozrodczym. Odczuwany ból może mieć negatywny wpływ na życie, obniżając jego jakość i powodując absencję w pracy lub w szkole. Na bolesne miesiączki skarżą się przede wszystkim młode dziewczęta, u których cykle miesiączkowe są regularne, ale sam patomechanizm dysmenorrhea nie jest dokładnie poznany. Leczenie w pierwszej kolejności polega na wykorzystywaniu NLPZ, z których na szczególną uwagę zasługuje nimesulid mający działanie nie tylko przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwgorączkowe, ale również wpływający bezpośrednio na powstawanie bólu, procesu zapalnego, a także łagodzący objawy towarzyszące, takie jak bóle głowy.

Stosowanie nowoczesnych metod antykoncepcyjnych nierozerwalnie łączy się ze zmianą wzorca krwawień, która zwykle ma charakter przejściowy, jest jednak osobniczo zmienna. W przypadku przedłużania się dolegliwości zawsze należy poszukać innych przyczyn krwawienia. Wybór najlepszej metody antykoncepcji bywa niekiedy poważnym wyzwaniem dla lekarza ginekologa. Wymaga doświadczenia oraz dobrej współpracy lekarz–pacjent. Zapewnienie konkretnych i rzetelnych informacji przed zastosowaniem antykoncepcji hormonalnej może zwiększyć stopień jej akceptacji oraz kontynuację stosowania, a tym samym lepszą skuteczność działania antykoncepcyjnego.

Zespół policystycznych jajników (PCOS) to jedno z najczęstszych zaburzeń endokrynologicznych. Dotyka 10–15% kobiet w wieku rozrodczym i stanowi jedną z głównych przyczyn niepłodności w krajach wysokorozwiniętych. Ta nieprawidłowość metaboliczna występuje u dużej części kobiet z nadwagą i otyłością. W badaniach stwierdzono znaczne zmniejszenie stężenia mio-inozytolu u kobiet z insulinoopornością w przebiegu zespołu policystycznych jajników na skutek występującej w nim hiperinsulinemii, która odpowiada za zaburzenie metabolizmu tego związku w organizmie. Zasadne zatem wydaje się terapeutyczne unormowanie gospodarki inozytolowej w celu poprawy jakości życia pacjentek cierpiących na PCOS.

Nietrzymanie moczu jest ważnym problemem medycznym, społecznym i psychologicznym kobiet w każdym wieku. Leczenie różnych typów tego problemu (wysiłkowe nietrzymanie moczu, parcia naglące i mieszane nietrzymanie moczu) obejmuje: zmianę codziennych przyzwyczajeń, eliminację czynników ryzyka, fizjoterapię, farmakoterapię i leczenie operacyjne. W artykule przedstawiono wybrane metody fizjoterapii, takie jak: trening mięśni dna miednicy, terapia behawioralna (biofeedback, trening pęcherza), elektrostymulacja, magnetoterapia, HIFEM oraz metody mechaniczne (trening z ciężarami pochwy), które mogą być pomocne w leczeniu i pozwalają uniknąć operacji chirurgicznej.