Pęcherz nadreaktywny (overactive bladder syndrome – OAB) charakteryzuje się naglącym parciem na mocz z obecnością nietrzymania moczu lub bez niej. Najczęściej występującymi objawami są częstomocz oraz nykturia. Podłoże choroby jest wieloczynnikowe. Objawy OAB obniżają komfort życia pacjentów, wiążą się z koniecznością stosowania przewlekłej farmakoterapii oraz przyczyniają się do obciążenia ekonomicznego. Leki antycholinergiczne są stosowane jako leczenie pierwszego rzutu, jednak z uwagi na liczne działania niepożądane pacjenci często przerywają terapię. Mirabegron jest lekiem o udowodnionej skuteczności w leczeniu objawów pęcherza nadreaktywnego u dorosłych pacjentów, u których leczenie antycholinergiczne nie przyniosło satysfakcjonujących efektów lub nie może być stosowane. Jego działanie powoduje rozluźnienie mięśni gładkich pęcherza moczowego, co przekłada się na kontrolę objawów choroby.
Autor: Karolina Szymkiewicz
lek.
Oddział Ginekologii i Położnictwa, Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Lublinie
Zespół urogenitalny menopauzy (ang. genitourinary syndrome of menopause – GSM) to termin określający objawy ze strony dolnego odcinka układu moczowego wynikające z niedoboru estrogenów, charakterystyczne dla kobiet w okresie okołomenopauzalnym. Hipoestrogenizm powoduje zmiany hormonalne i anatomiczne w układzie moczowo-płciowym, a do najczęstszych objawów należą: pieczenie, podrażnienie, suchość sromu i pochwy, dyspareunia, dyzuria, plamienia oraz nawracające zakażenia dróg moczowych. Objawy znacząco obniżają jakość życia, szczególnie wśród pacjentek aktywnych seksualnie. Zastosowanie w terapii mają: środki niehormonalne, terapia hormonalna, selektywne modulatory receptora estrogenowego oraz zabiegi laserowe. Złotym standardem jest leczenie oparte na estrogenach [1].