Autor: Violetta Skrzypulec-Plinta

Zespół bólowy miednicy mniejszej dotyka 8,5–15% kobiet w każdym wieku, sięgając aż 12% pa- cjentek w wieku rozrodczym. Jest on definiowany jako niezwiązany z cyklem, przewlekły ból lokalizujący się w miednicy mniejszej, utrzymujący się co najmniej 6 miesięcy, mający charakter niemalże ciągły i nie odpowiadający na tradycyjne leczenie. Jego etiologia najczęściej nie jest znana, a przyczyny jego występowania mogą być złożone. Na powstawanie zespołu bólowego miednicy mniejszej mogą mieć wpływ zaburzenia ginekologiczne, urologiczne, mięśniowo-szkieletowe, neurologiczne i psychosomatyczne. Podstawą diagnostyki jest badanie fizykalne oraz dokładny wywiad, a leczenie powinno mieć charakter wielokierunkowy.

Zespół przewlekłego bólu miednicy mniejszej (chronic pelvic pain syndrome – CPP) to jeden z najczęstszych zespołów objawów zgłaszanych przez pacjentki podczas wizyt u ginekologa. Celem badania była ocena skuteczności oraz tolerancji terapii doodbytniczym preparatem Distreptaza® zawierającym streptokinazę i streptodornazę w celu złagodzenia dolegliwości bólowych miednicy mniejszej u chorych z idiopatyczną postacią CPP. Stwierdzono, że 10-dniowa terapia lekiem Distreptaza® powoduje znamienną poprawę w zakresie nasilenia bólów miednicy mniejszej, a korzystny efekt terapii utrzymuje się przez co najmniej miesiąc po jej zakończeniu. Ponadto zaobserwowano, że terapia lekiem Distreptaza® charakteryzuje się korzystnym profilem tolerancji i wysokim poziomem satysfakcji pacjentek z efektów leczenia. Autorzy tego badania wnioskują, że należy rozważyć zastosowanie leku Distreptaza® w terapii lub koterapii CPP.

Niedokrwistości są bardzo powszechnym stanem występującym u ludzi w każdym wieku. Na najczęściej występującą odmianę niedokrwistości spowodowaną niedoborem żelaza najbardziej narażone są kobiety ciężarne, których zapotrzebowanie na ten pierwiastek znacznie wzrasta. Jego niedobory w okresie ciąży mogą wiązać się z bardzo poważnymi skutkami, takimi jak nieprawidłowa organogeneza lub nawet obumarcie płodu. Szczególnym zainteresowaniem cieszy się więc suplementacja żelaza u kobiet planujących ciążę oraz ciężarnych.

Infekcje układu moczowo-płciowego są najczęstszą przyczyną wizyt w poradni ginekologicznej. Prawidłowa liczebność kolonii bakterii z rodzaju Lactobacillus spp. odpowiada za utrzymanie równowagi ekosystemu pochwy. W mikroflorze pochwy stwierdza się zarówno bakterie beztlenowe i tlenowe, a równowaga pomiędzy liczbą kolonii bakterii gwarantuje prawidłowy ekosystem pochwy. Zastosowanie probiotyków w leczeniu infekcji układu moczowo-płciowego wymaga indywidualizacji terapii, ze względu na odrębność składu mikroflory pochwy każdej kobiety, zamieszkujących różne szerokości geograficzne. Właściwy wybór probiotyków powinien stanowić pierwszy i kluczowy krok w leczeniu infekcji dróg rodnych.

Sfera intymności i seksualności człowieka jest bardzo ważną częścią życia. Kreuje ona ludzką psychikę, fizyczność oraz emocje. Zadowolenie z życia małżeńskiego czy partnerskiego oraz udane kontakty seksualne są dla wielu ludzi wyznacznikiem stabilizacji i satysfakcji życiowej. Stanowią także płaszczyznę regulacji kontaktów interpersonalnych. Ciąża, poród oraz połóg stanowią szczególny i ważny etap w życiu kobiety, w istotny sposób wpływający na rodzaj i formę przeżywania kontaktów intymnych.

Kwas hialuronowy to związek, bez którego nie byłoby wielu odmładzających zabiegów i większości świetnych nawilżających kosmetyków. Cząsteczka ta kryje w sobie jednak wiele fakultatywnych właściwości. Należą do nich właściwości immunomodulujące. Okazuje się, iż sposób w jaki działa kwas hialuronowy w głównej mierze zależy od wielkości jego cząsteczki. Zarówno wielkocząsteczkowy jak i małocząsteczkowy wpływa na procesy zapalne w organizmie oraz neowaskularyzację tkanek. W poniższym artykule zostały opisane szczegółowo zależności pomiędzy masą cząsteczkową HA a jego przenikalnością przez błony komórkowe oraz modulowaniem miejscowych procesów zapalnych. Opisany został korzystny wpływ w miejscowej terapii zakażeń pochwy oraz procesów gojenia się ran śluzówki pochwy. Łatwość modyfikacji chemicznej i łączenia z innymi biomolekułami lub terapeutykami pozwala, aby HA stał się materiałem z wyboru, umożliwiającym powstawanie nowych modyfikacji terapeutycznych, które zależą od regulacji immunologicznej, takiej jak szczepionki, terapia genowa, dostarczanie leków, a także rozwiązanie dla medycyny regeneracyjnej.

W ostatnich latach odnotowano znaczący wzrost ciąż po 35. roku życia. Pary coraz częściej decydują się na potomstwo w późniejszym czasie. Kobieta po 40. roku życia musi mieć świadomość, że zajście w ciążę jest trudne, ale nie niemożliwe. Niestety, często z niewiedzy kobiet wynika obserwowany wzrost nielegalnych aborcji po 40. roku życia. Kluczową rolę odgrywa odpowiednie poinformowanie pacjentki o tym, że jeżeli współżyje, powinna stosować antykoncepcję, a ok. 45. roku życia wykonać odpowiednie badania, które pozwolą określić, czy nadal pozostaje płodna, czy płodność już całkowicie zanikła. Pozwoli to na podjęcie decyzji o ewentualnym włączeniu hormonalnej terapii zastępczej (HZT) [1].