Autor: Violetta Skrzypulec-Plinta

W wyniku zwiększenia średniej długości życia, kobiety obecnie spędzają ponad jedną trzecią życia w stanie niedoboru estrogenów, co prowadzi do licznych niekorzystnych objawów i zmian długoterminowych. Estrogenowa terapia menopauzalna (ETM) wykazuje skuteczność w leczeniu wielu z tych zaburzeń i chorób. Jednak 10% zachodnich kobiet posiada przeciwskazania do ETM, takie jak estrogenozależne nowotwory złośliwe, choroby wątroby, choroby zakrzepowo-zatorowe czy ciężka migrena. Z powodów podanych powyżej oraz wielu innych; jak czynniki kulturowe, status materialny, obserwujemy w ostatnich latach duże zainteresowanie metodami alternatywnymi wobec hormonalnej terapii menopauzalnej, do których zaliczamy suplementację preparatów zawierających fitoestrogeny.

Zabiegi ginekologiczne stanowią wyjątkowe wyzwanie dla profilaktyki okołoperacyjnej, ponieważ po- tencjalne patogenne mikroorganizmy ze skóry lub pochwy i szyjki macicy mogą migrować do miejsc operowanych i powodować zapalenie tkanki łącznej pochwy w mankiecie, zapalenie tkanki łącznej miednicy i ropnie miednicy. Wiele czynników ryzyka dla gospodarza i chirurgicznych zidentyfikowano jako ryzyko, które zwiększa zakaźne następstwa po operacjach w obrębie miednicy. Infekcja drożdżakami pochwy, znana również jako kandydoza, jest częstym schorzeniem. Zdrowa pochwa zawiera bakterie i niektóre gatunki drożdży. Ale gdy zmienia się równowaga tego mikrośrodowiska – bakterii i drożdży, komórki drożdży mogą się intensywniej namnażać. Powoduje to nasilone swędzenie, obrzęk i podrażnienie. Leczenie infekcji drożdżakami pochwy może złagodzić objawy w ciągu kilku dni. W cięższych przypadkach (zwłaszcza gatunkami non-albicans) może to potrwać do 2 tygodni. Zakażenia drożdżakowe pochwy nie są uważane za zakażenie przenoszone drogą płciową (sexually transmitted infection – STI), powszechnie znane jako choroba przenoszona drogą płciową (sexually transmitted disease – STD). Kontakt seksualny może go rozprzestrzeniać, ale kobiety, które nie są aktywne seksualnie, również mogą zostać zakażone. Zaburzenie mikrośrodowiska może również nastąpić w kierunku zakażenia bakteryjnego – bacterial vaginosis. Z punktu widzenia operacyjnego istotne staje się odpowiednie przygotowanie pacjentki przed zabiegiem ginekologicznym. Niniejszy artykuł poświęcono zastosowaniu preparatów Albivag® i Chlorivag® w ginekologii.

Grzybice skóry i błon śluzowych to choroby zakaźne wywoływane przez drobnoustroje z grupy grzybów chorobotwórczych. Należą one do najczęstszych powodów wizyty u dermatologa. W Polsce choroby grzybicze stanowią przede wszystkim problem epidemiologiczny, ale także społeczny, ze względu na zaburzoną estetykę wyglądu chorobowo zmienionej skóry oraz stygmatyzowanie grzybicy jako choroby wynikającej z braku higieny, podczas gdy to właśnie wyjałowienie skóry detergentami i wodą sprzyja zaburzeniom mechanizmów obronnych organizmu, ułatwiając grzybom penetrację naskórka, skóry bądź błon śluzowych.

Suplementacja L-karnityny, acetyl-L-karnityny, L-argininy i N-acetylocysteiny znajduje zastosowanie u kobiet, które planują potomstwo – jako substancji uzupełniających dietę i zdrowy styl życia, a ponadto wspomagających zachowanie prawidłowej jakości oocytów, poprawę płodności oraz wspierających rozród. Wyniki badań klinicznych wskazują, że L-karnityna, acetyl-L-karnityna, L-arginina i N-acetylocysteina mogą być stosowane u pacjentek, które mają problemy z płodnością, zespół policystycznych jajników lub borykają się z czynnościowym brakiem miesiączki pochodzenia podwzgórzowego.

Zespół napięcia przedmiesiączkowego (premenstrual syndrome – PMS) jest zaburzeniem ponadkulturowym i obejmuje kobiety wszystkich ras, bez względu na status społeczno-ekonomiczny. Z dotychczasowych badań wynika, że PMS pojawia się u kobiet w wieku reprodukcyjnym, u których występują cykle owulacyjne. Najbardziej nasilone objawy PMS obserwuje się u kobiet w wieku 25–35 lat. Statystyki medyczne mówią, że 70–90% kobiet doświadcza powtarzających się dolegliwości związanych z cyklem miesiączkowym, a u 20–40% dolegliwości te powodują w mniejszym lub większym stopniu czasowe ograniczenie aktywności umysłowej i fizycznej.

W związku z wydłużeniem przeciętnej długości życia szacuje się, że kobiety po menopauzie stanowią ok. 10% światowej populacji. Problemy okresu menopauzy będą się więc stawać coraz bardziej powszechne w praktyce ginekologicznej. Jednym z nich jest problem zaburzeń seksualnych podczas menopauzy. Zaburzenia seksualne są wynikiem zmian hormonalnych, anatomicznych oraz psychicznych w życiu kobiety po menopauzie. Nierzadko kobiety skarżą się na problem suchości pochwy. Preparat Gynoflor jest jedną z możliwości wspomagania leczenia zaburzeń seksualnych u kobiet w wieku menopauzalnym.

Niedokrwistość jako stan patologiczny dotyczy znacznej części populacji, włączając w to pacjentki gabinetów ginekologiczno-położniczych. Jako najczęstszą przyczynę jej występowania opisuje się niedobór żelaza, którego zaburzony poziom negatywnie wpływa na funkcjonowanie, a także proces rekonwalescencji pacjenta. Niedobór żelaza w trakcie ciąży obciąża nie tylko organizm pacjentki, ale także rozwijający się zarodek i płód. Odpowiednio prowadzona diagnostyka oraz dobór farmakoterapii w leczeniu anemii jest zatem ważnym elementem opieki medycznej tej grupy pacjentek.

Przewlekły ból miednicy (chronic pelvic pain – CPP) dotyczy 15% kobiet między 18.–50. rokiem życia. Jego etiologia jest wieloczynnikowa i często nie udaje się zdiagnozować przyczyny, która wpływa na powstawanie dolegliwości bólowych. Jest definiowany jako przewlekły i niezwiązany z cyklem ból w obrębie struktur miednicy mniejszej trwający więcej niż 6 miesięcy. Najczęściej CPP jest spowodowany zaburzeniami ginekologicznymi, a wśród nich w 70% przypadków endometriozą. Diagnostyka schorzenia powinna opierać się na wywiadzie, badaniu fizykalnym i laparoskopii diagnostycznej, co umożliwia podjęcie decyzji o odpowiedniej formie terapii.