Kategoria: Artykuł

Opracowanie to przedstawia aktualną wiedzę na temat badań prenatalnych w I trymestrze ciąży. Umożliwiają one rozpoznawanie, diagnostykę i leczenie wad wrodzonych, również zespołów genetycznie uwarunkowanych.

Badania mają na celu zapewnienie optymalnych warunków do rozwiązania ciąży a także opiekę nad kobietą będącą w ciąży i noworodkiem. Badania prenatalne wykonywane w I trymestrze ciąży pozwalają na zidentyfikowanie wad wrodzonych płodu oraz określenie ryzyka najczęściej występujących aberracji chromosomowych.
 

Fitoestrogeny są naturalnymi związkami o słabych właściwościach estrogennych i antyestrogennych. Wykazują selektywne działanie pobudzające na receptory estrogenowe oraz działają antyandrogenowo i antyestrogenowo. Fitoestrogeny działają głównie poprzez receptory estrogenowe β, wywierając korzystny wpływ na układ sercowo-naczyniowy, kostny i ośrodkowy układ nerwowy.

Infekcje grzybicze pochwy należą do najczęstszych zakażeń pochwy i sromu. Zwykle mają postać ostrych infekcji incydentalnych, jednak często mają formę uporczywą i nawracającą. Podstawą zrozumienia patologii występujących w obrębie pochwy jest znajomość fizjologii oraz prawidłowego działania mechanizmów obronnych pochwy.

Około 80% kobiet w ciąży nie jest zadowolonych z rozmiarów swojego ciała, u 15–20% pojawiają się różnego rodzaju nieprawidłowości związane z odżywianiem się, zaś u 1,5–5% rozwija się pregoreksja. Do kluczowych objawów pregoreksji należy: zaburzone doświadczanie kształtu i masy własnego ciała, intensywny lęk przed przybraniem na wadze oraz postępujące ograniczanie ilości pożywienia. Dodatkowo mogą wystąpić: domaganie się cięcia cesarskiego w 8. miesiącu ciąży, konflikty wewnętrzne skutkujące poczuciem winy i wstydu, usilne dążenie do jak najszybszego odzyskania po porodzie masy ciała sprzed ciąży. Konsekwencje pregoreksji dotykają zarówno kobietę ciężarną, jak i jej dziecko. Są poważne, ze śmiercią włącznie.

Otyłość to choroba metaboliczna występująca najczęściej wśród osób w drugiej połowie życia, zwłaszcza wśród kobiet. Jest czynnikiem ryzyka rozpoczynających się w okresie menopauzy zespołu metabolicznego, demencji, depresji, nowotworów. Wpływa także na sam przebieg przeskoku menopauzalnego, występowanie nieprawidłowych krwawień z dróg rodnych, ryzyko niewydolności przepony miednicy. Jak dotąd w walce z otyłością najskuteczniejsza wydaje się zmiana stylu życia – zwiększenie aktywności fizycznej oraz wprowadzenie zdrowych nawyków żywieniowych. W terapii wspomagającej można zastosować estrogeny w najmniejszej skutecznej dawce, w najkrótszym czasie. 

W artykule przedstawiono przypadek 37-letniej ciężarnej z kłykcinami sromu, które z powodzeniem usunięto przy zastosowaniu kriochirurgii.

Zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia menopauza oznacza ostatnią miesiączkę, po której występuje co najmniej 12-miesięczna przerwa w krwawieniach. Według danych literaturowych kobiety po menopauzie stanowią ponad 10% populacji światowej. Niedobór witaminy D, zdefiniowany jako stężenie 25(OH)D w surowicy poniżej 30 ng/ml, jest szeroko rozpowszechnione i dotyczy ok. 75% kobiet w okresie pomenopauzalnym. W 2012 r. zespół ekspertów Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego opracował kryteria diagnostyczne dotyczące zapotrzebowania na witaminę D w różnych grupach wiekowych. Za docelowe stężenie uznano wartości 30–50 ng/ml (75–125 nmol/l). Położenie geograficzne Polski daje ograniczone możliwości uzyskania zalecanego stężenia witaminy D w surowicy, dlatego często konieczna jest suplementacja. Część objawów związanych z niedoborem witaminy D jest bardzo zbliżona do tych występujących u kobiet w okresie okołomenopauzalnym. Istnieje kilka mechanizmów, w których witamina D może pozytywnie wpłynąć na objawy związane z menopauzą. 

Osteoporoza jest niewątpliwie powszechną chorobą cywilizacyjną, często nazywaną „epidemią XXI wieku”. W obecnych czasach zaczyna się poświęcać temu problemowi coraz więcej uwagi. Dzięki mediom i innym środkom masowego przekazu większa też staje się powoli świadomość polskiego społeczeństwa na temat „cichego złodzieja kości”. Niestety powszechna wiedza na temat patogenezy, objawów, czynników ryzyka oraz metod leczenia jest wciąż niewystarczająca.