Suchość pochwy to istotny problem, który dotyczy wielu kobiet. Przyczyny tej przypadłości są różnorodne, mogą dotyczyć zaburzeń gospodarki hormonalnej w okresie okołomenopauzalnym, czy być wynikiem wielu chorób, a nawet skutkiem stosowania niektórych leków. Odpowiednie nawilżenie pochwy ma duże znaczenie dla utrzymania satysfakcjonującego życia seksualnego. Leczenie często może się ograniczyć do bezpiecznych globulek dopochwowych zawierających kwas hialuronowy, który stał się nową alternatywą dla menopauzalnej terapii hormonalnej.
Kategoria: Artykuł
Terminem „menopauza” określa się ostatnią miesiączkę w życiu kobiety. Zjawisko to jest spowodowane fizjologicznym wygaśnięciem funkcji jajników. Wkroczenie w okres menopauzalny to bardzo ważne wydarzenie w życiu każdej kobiety wiążące się zarówno z przejściem do następnego etapu życia, jak i szeregiem zmian. Średni wiek wystąpienia menopauzy w Polsce wynosi 50 lat. Objawy wypadowe występują u 40% kobiet tuż przed menopauzą i u 80% kobiet tuż po menopauzie. Zalicza się do nich uderzenia gorąca, nocne poty, zaburzenia rytmu snu i czuwania, zaburzenia akcji serca o charakterze kołatania, bole i zawroty głowy, zmienność nastroju, trudność w koncentracji, osłabienie pamięci, depresję.
Otyłość została zidentyfikowana jako czynnik ryzyka w ciąży już ponad 70 lat temu, a obecnie jest uznawana za najczęstszy z tych czynników. Może powodować wystąpienie wielu powikłań –
zarówno w okresie koncepcyjnym, jak i na każdym etapie ciąży, porodu i połogu. Uznaje się, że sposób żywienia kobiet ciężarnych należy do najważniejszych czynników środowiskowych, które odpowiadają za prawidłowy przebieg ciąży, rozwój dziecka w okresie płodowym, ale także jego stan zdrowia w dzieciństwie i dalszym życiu. Otyłość matki niekorzystnie wpływa na płód i niesie ze sobą wiele konsekwencji. Dodatkowym problemem staje się także utrudniona diagnostyka USG, co prowadzi do zmniejszenia wykrywalności zmian, zwłaszcza w obrębie twarzoczaszki, serca, pępowiny i kręgosłupa.
Program pielęgnacji skóry powinien być zawsze dostosowany do jej indywidualnych potrzeb różniących się znacznie w poszczególnych dekadach życia. Skóra niemowlęcia i małego dziecka nie jest w pełni dojrzała i pod wieloma względami różni się od skóry osób dorosłych, przez co wymaga szczególnej pielęgnacji uwzględniającej te różnice anatomiczne i fizjologiczne. Skórę nastolatków cechuje wzmożony łojotok oraz występowanie zmian trądzikowych. Natomiast u osób dorosłych pojawia się fotostarzenie i suchość skóry. Umiejętne dobranie zabiegów pielęgnacyjnych umożliwia utrzymanie skóry w zdrowej kondycji przez cały okres życia.
Praca wskazuje na najczęstsze błędy w stosowaniu probiotyków ze wskazań ginekologiczno-położniczych wskazując jednocześnie na najnowsze w tym względzie rekomendacje kliniczne.
Zespół bólowy miednicy mniejszej dotyka 8,5–15% kobiet w każdym wieku, sięgając aż 12% pa- cjentek w wieku rozrodczym. Jest on definiowany jako niezwiązany z cyklem, przewlekły ból lokalizujący się w miednicy mniejszej, utrzymujący się co najmniej 6 miesięcy, mający charakter niemalże ciągły i nie odpowiadający na tradycyjne leczenie. Jego etiologia najczęściej nie jest znana, a przyczyny jego występowania mogą być złożone. Na powstawanie zespołu bólowego miednicy mniejszej mogą mieć wpływ zaburzenia ginekologiczne, urologiczne, mięśniowo-szkieletowe, neurologiczne i psychosomatyczne. Podstawą diagnostyki jest badanie fizykalne oraz dokładny wywiad, a leczenie powinno mieć charakter wielokierunkowy.
Zespół przewlekłego bólu miednicy mniejszej (chronic pelvic pain syndrome – CPP) to jeden z najczęstszych zespołów objawów zgłaszanych przez pacjentki podczas wizyt u ginekologa. Celem badania była ocena skuteczności oraz tolerancji terapii doodbytniczym preparatem Distreptaza® zawierającym streptokinazę i streptodornazę w celu złagodzenia dolegliwości bólowych miednicy mniejszej u chorych z idiopatyczną postacią CPP. Stwierdzono, że 10-dniowa terapia lekiem Distreptaza® powoduje znamienną poprawę w zakresie nasilenia bólów miednicy mniejszej, a korzystny efekt terapii utrzymuje się przez co najmniej miesiąc po jej zakończeniu. Ponadto zaobserwowano, że terapia lekiem Distreptaza® charakteryzuje się korzystnym profilem tolerancji i wysokim poziomem satysfakcji pacjentek z efektów leczenia. Autorzy tego badania wnioskują, że należy rozważyć zastosowanie leku Distreptaza® w terapii lub koterapii CPP.
U dziewczynek w każdym wieku mogą pojawić się zaburzenia i objawy, które stają się przyczyną wizyt ambulatoryjnych w poradni ginekologicznej dla dziewcząt. W okresie wczesnego dzieciństwa najczęściej występują infekcje dróg rodnych, sklejenia warg sromowych czy objawy przedwczesnego dojrzewania płciowego. W okresie adolescencji – zaburzenia cyklu miesiączkowego, stany zapalne narządu rodnego, zespół policystycznych jajników (polycystic ovary syndrome – PCOS), przewlekły ból miednicy mniejszej czy bolesne miesiączkowanie (dysmenorrhea).
Niedokrwistości są bardzo powszechnym stanem występującym u ludzi w każdym wieku. Na najczęściej występującą odmianę niedokrwistości spowodowaną niedoborem żelaza najbardziej narażone są kobiety ciężarne, których zapotrzebowanie na ten pierwiastek znacznie wzrasta. Jego niedobory w okresie ciąży mogą wiązać się z bardzo poważnymi skutkami, takimi jak nieprawidłowa organogeneza lub nawet obumarcie płodu. Szczególnym zainteresowaniem cieszy się więc suplementacja żelaza u kobiet planujących ciążę oraz ciężarnych.
Najczęstszymi dermatozami sromu są zmiany skórne wywołane zakażeniami sromu i pochwy o etiologii grzybiczej, bakteryjnej lub mieszanej. Inne choroby sromu, takie jak zakażenie wirusem opryszczki, łuszczyca, bielactwo, zmiany o charakterze twardziny, liszaja, VIN, rak sromu i inne, są znacznie rzadsze, a ich leczenie wynika z ich specyficznej etiologii oraz zagrożeń, które ze sobą niosą. Srom wraz z pochwą stanowi jedność pod kątem mikroflory, czyli ich specyficznego środowiska bakteriologicznego. Równowaga w obrębie tego środowiska zapewnia zdrowie i komfort w obrębie tego rejonu ciała kobiety. Choroba pochwy zwykle ma swoje odzwierciedlenie na sromie, a choroba sromu często dotyka przynajmniej dystalnej części pochwy. Wydzielina z pochwy wydostaje się na zewnątrz, na srom, zatem patologie w obrębie pochwy dotyczą również i sromu. Mówiąc zatem o dermatozach sromu o podłożu infekcji mamy na myśli dermatozy sromu i pochwy, dające najbardziej nasilone objawy w obrębie sromu. Fakt ten należy mieć na uwadze w czasie leczenia infekcji sromu, które powinno dotyczyć również pochwy.
Zmiany atroficzne pochwy w okresie okołomenopauzalnym i pomenopauzalnym oraz zmiany poporodowe ścian pochwy powodują znaczny dyskomfort u kobiet. Stosowane miejscowo leczenie farmakologiczne nie zawsze jest wystarczająco skuteczne i satysfakcjonujące. Laser frakcyjny dwutlenkowęglowy (laser CO2) powoduje korzystne zmiany struktury błony śluzowej: regenerację i pogrubienie błony śluzowej, zwiększenie wydzielania śluzu, poprawę napięcia ścian pochwy a także zmniejszenie dolegliwości związanych z wysiłkowym nietrzymaniem moczu miernego stopnia.
Infekcje układu moczowo-płciowego są najczęstszą przyczyną wizyt w poradni ginekologicznej. Prawidłowa liczebność kolonii bakterii z rodzaju Lactobacillus spp. odpowiada za utrzymanie równowagi ekosystemu pochwy. W mikroflorze pochwy stwierdza się zarówno bakterie beztlenowe i tlenowe, a równowaga pomiędzy liczbą kolonii bakterii gwarantuje prawidłowy ekosystem pochwy. Zastosowanie probiotyków w leczeniu infekcji układu moczowo-płciowego wymaga indywidualizacji terapii, ze względu na odrębność składu mikroflory pochwy każdej kobiety, zamieszkujących różne szerokości geograficzne. Właściwy wybór probiotyków powinien stanowić pierwszy i kluczowy krok w leczeniu infekcji dróg rodnych.