Dział: Temat numeru

Od wielu lat globalnie podejmuje się wysiłki na rzecz ograniczenia liczby porodów przedwczesnych, a w konsekwencji redukcji umieralności płodów i noworodków. Ze względu na mnogość czynników etiologicznych i różnorodnych społeczno-ekonomicznych uwarunkowań wcześniactwa, szczególnego znaczenia nabiera profilaktyka pierwotna. Polega ona na wdrażaniu programów prozdrowotnych dedykowanych zarówno kobietom planującym ciążę w ramach tzw. trymestru zerowego, promujących zdrowy styl życia, a także mających na celu ograniczenie negatywnych skutków oddziaływania zidentyfikowanych wcześniej czynników ryzyka (przewlekłych schorzeń, leków, czynników środowiskowych).

Otyłość to choroba metaboliczna występująca najczęściej wśród osób w drugiej połowie życia, zwłaszcza wśród kobiet. Jest czynnikiem ryzyka rozpoczynających się w okresie menopauzy zespołu metabolicznego, demencji, depresji, nowotworów. Wpływa także na sam przebieg przeskoku menopauzalnego, występowanie nieprawidłowych krwawień z dróg rodnych, ryzyko niewydolności przepony miednicy. Jak dotąd w walce z otyłością najskuteczniejsza wydaje się zmiana stylu życia – zwiększenie aktywności fizycznej oraz wprowadzenie zdrowych nawyków żywieniowych. W terapii wspomagającej można zastosować estrogeny w najmniejszej skutecznej dawce, w najkrótszym czasie. 

U pacjentek z rakiem sutka w chwili rozpoznania najczęściej nie występują żadne dolegliwości bólowe (u mężczyzn ten rodzaj nowotworu występuje bardzo rzadko). Natomiast począwszy od rozpoczęcia diagnostyki, a następnie leczenia przeciwnowotworowego można zacząć rozpatrywać objaw, jakim jest ból.

Artykuł przedstawia problem ginekologicznych przyczyn niedokrwistości u kobiet okołomenopauzalnych wskazując jatrogenne przyczyny nieoptymalnej terapii.

Około 10% kobiet w okresie rozrodczym choruje na endometriozę. W jej leczeniu w ramach przygotowania do zabiegu chirurgicznego oraz jako leczenie uzupełniające po jego wykonaniu stosuje się metody antykoncepcyjne. Zastosowanie tej formy leczenia zależy przede wszystkim od stopnia zaawansowania choroby, reakcji organizmu, tolerancji na poszczególne leki i oczekiwań kobiety. 

Infekcje pochwy są jedną z częstszych przyczyn zgłaszania się pacjentek do poradni ginekologicznej. Ich prawidłowe rozpoznanie i leczenie są kluczowymi czynnikami decydującymi o ustąpieniu dolegliwości. Oprócz odpowiednich leków istotne jest zastosowanie probiotyków. Acidosalus vaginalete jest probiotykiem, który poza odpowiednimi szczepami bakterii posiada szereg naturalnych substancji przeciwinfekcyjnych.

Ból okolicy moczowo-płciowej kobiet jest wymieniany w trzech klasyfikacjach: 1. DSM-5 Klasyfikacji Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego – The American Psychiatric Association’s Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders; 2. ICD-11 Światowej Organizacji Zdrowia – International Statistical Classification of Diseases and Related Problems; 3. AFUD Amerykańskiego Towarzystwa Urologicznego – American Foundation for Urologic Disease. Od kiedy dysfunkcje seksualne kobiet są obiektem zainteresowania medycyny, w mechanizmie ich powstawania nie uwzględniano czynnika biologicznego. Sytuacja zmieniła się w związku z badaniami i szeroką dyskusją w środowisku naukowym całego świata. Jej efektem była opublikowana w 2013 r. klasyfikacja DSM-5. Funkcjonujące do tej pory oddzielnie opisy dyspareunii (bolesnego współżycia seksualnego) oraz pochwicy (niemożności odbycia pełnego dopochwowego kontaktu seksualnego) zakwalifikowano w DSM-5 łącznie, określając je jedną nazwą genito-pelvic pain/penatration disorders. DSM-5 w diagnozowaniu bólu seksualnego uwzględnia czynnik organiczny/ biologiczny oraz odczuwanie lęku przed doznawanym lub spodziewanym bólem jako tzw. model unikania lęku (fear-avoidance model). Taka sytuacja, wymagająca współpracy ginekologa, psychologa i fizjoterapeuty, potrzebuje nowych standardów postępowania [1–4].