Przewlekły ból miednicy (chronic pelvic pain – CPP) dotyczy 15% kobiet między 18.–50. rokiem życia. Jego etiologia jest wieloczynnikowa i często nie udaje się zdiagnozować przyczyny, która wpływa na powstawanie dolegliwości bólowych. Jest definiowany jako przewlekły i niezwiązany z cyklem ból w obrębie struktur miednicy mniejszej trwający więcej niż 6 miesięcy. Najczęściej CPP jest spowodowany zaburzeniami ginekologicznymi, a wśród nich w 70% przypadków endometriozą. Diagnostyka schorzenia powinna opierać się na wywiadzie, badaniu fizykalnym i laparoskopii diagnostycznej, co umożliwia podjęcie decyzji o odpowiedniej formie terapii.
Dział: Temat numeru
Celem badania była ocena profilu tolerancji niehormonalnej terapii dopochwowej u kobiet po menopauzie. Badaniem o charakterze prospektywnym objęto populację 60 kobiet po menopauzie w wieku powyżej 50. roku życia, u których zastosowano miejscową terapię w postaci preparatu dopochwowego zawierającego kwas hialuronowy, glikogen i kwas mlekowy, zgodnie z zalecanym schematem. Wizyta kontrolna odbyła się po 4 tygodniach terapii. Wykazano znamienną statystycznie poprawę pH pochwy i redukcję objawów atrofii urogenitalnej w przebiegu badania (p < 0,01). Ogółem 85% kobiet było zadowolonych lub bardzo zadowolonych z zastosowania dopochwowej niehormonalnej terapii zawierającej kwas hialuronowy, glikogen i kwas mlekowy.
Cholina to organiczny związek chemiczny pełniący w organizmie człowieka różnorakie funkcje metaboliczne. Źródłami choliny w pożywieniu są głównie produkty odzwierzęce. Do objawów niedoboru choliny zalicza się stłuszczenie i obumieranie komórek wątroby, uszkodzenie mięśni i homocysteinemię. Szacuje się, że zapotrzebowanie na cholinę wynosi ok. 450 mg/d u ciężarnych i 550 mg/d u kobiet karmiących. Do zalet suplementacji choliny w ciąży można zaliczyć zapobieganie wadom cewy nerwowej u płodów, pozytywny wpływ na rozwój mózgu, poprawę szybkości przetwarzania informacji przez niemowlęta czy usprawnienie hamujących funkcji neuronalnych.
Obowiązujące rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników pochodzą z 2014 roku i wskazują na konieczność suplementacji kwasu foliowego, jodu, witaminy D3, wielonienasyconych kwasów tłuszczowych i żelaza. Na rynku istnieje szeroka gama preparatów przeznaczonych zarówno dla kobiet planujących ciążę, jak i dla ciężarnych. Przy wyborze konkretnego produktu należy zwrócić uwagę na jego skład, dawki poszczególnych składowych, ale także na postać, która może warunkować biodostępność poszczególnych elementów. Dodatkowo ważnym aspektem jest pochodzenie i jakość składników oraz jakość procesów wytwarzania danych suplementów diety.
Ultraniskodawkowa antykoncepcja z gestodenem to bezpieczna i skuteczna metoda regulacji poczęć. Modyfikacja schematu dawkowania (24 + 4) i wybór gestodenu (GTD) jako komponenty progestagennej zaowocowały maksymalizacją skuteczności, redukcją działań niepożądanych i szeregiem korzyści pozaantykoncepcyjnych, z których zmniejszanie objętości i długości krwawień zasługuje na szczególną uwagę.
Hormonalna terapia menopauzalna (HTM) jest formą leczenia polegającą na zmniejszeniu dolegliwości związanych z niedoborem estrogenów. Stosowana jest w wielu przypadkach: u kobiet w fizjologicznym okresie okołomenopauzalnym, u kobiet z menopauzą wywołaną chirurgicznie, u dziewcząt z zespołem Turnera, u kobiet z przedwczesnym wygasaniem funkcji jajników czy podczas leczenia wtórnego braku miesiączki pochodzenia podwzgórzowego. Hormonalna terapia menopauzalna dostępna jest w wielu formach: doustnej, dopochwowej, w formie kremu, żelu i aerozolu.
Suchość pochwy to istotny problem, który dotyczy wielu kobiet. Przyczyny tej przypadłości są różnorodne, mogą dotyczyć zaburzeń gospodarki hormonalnej w okresie okołomenopauzalnym, czy być wynikiem wielu chorób, a nawet skutkiem stosowania niektórych leków. Odpowiednie nawilżenie pochwy ma duże znaczenie dla utrzymania satysfakcjonującego życia seksualnego. Leczenie często może się ograniczyć do bezpiecznych globulek dopochwowych zawierających kwas hialuronowy, który stał się nową alternatywą dla menopauzalnej terapii hormonalnej.
Zespół bólowy miednicy mniejszej dotyka 8,5–15% kobiet w każdym wieku, sięgając aż 12% pa- cjentek w wieku rozrodczym. Jest on definiowany jako niezwiązany z cyklem, przewlekły ból lokalizujący się w miednicy mniejszej, utrzymujący się co najmniej 6 miesięcy, mający charakter niemalże ciągły i nie odpowiadający na tradycyjne leczenie. Jego etiologia najczęściej nie jest znana, a przyczyny jego występowania mogą być złożone. Na powstawanie zespołu bólowego miednicy mniejszej mogą mieć wpływ zaburzenia ginekologiczne, urologiczne, mięśniowo-szkieletowe, neurologiczne i psychosomatyczne. Podstawą diagnostyki jest badanie fizykalne oraz dokładny wywiad, a leczenie powinno mieć charakter wielokierunkowy.
Infekcje układu moczowo-płciowego są najczęstszą przyczyną wizyt w poradni ginekologicznej. Prawidłowa liczebność kolonii bakterii z rodzaju Lactobacillus spp. odpowiada za utrzymanie równowagi ekosystemu pochwy. W mikroflorze pochwy stwierdza się zarówno bakterie beztlenowe i tlenowe, a równowaga pomiędzy liczbą kolonii bakterii gwarantuje prawidłowy ekosystem pochwy. Zastosowanie probiotyków w leczeniu infekcji układu moczowo-płciowego wymaga indywidualizacji terapii, ze względu na odrębność składu mikroflory pochwy każdej kobiety, zamieszkujących różne szerokości geograficzne. Właściwy wybór probiotyków powinien stanowić pierwszy i kluczowy krok w leczeniu infekcji dróg rodnych.
Nieprawidłowy profil krwawień miesiączkowych występuje u ok. 20–30% dziewcząt. Krwawienia młodocianych definiuje się jako obfite krwawienia ze skrzepami, trwające ponad 7 dni, często prowadzące do anemizacji. Ich etiopatogeneza nie została jeszcze w pełni ustalona. Uważa się, że obfite krwawienia miesiączkowe w okresie dorastania nie mają etiologii organicznej, lecz są spowodowane brakiem owulacji lub niewydolnością lutealną.
Żelazo to bardzo istotny metal przejściowy w organizmie człowieka, który odgrywa główną rolę w wielu procesach metabolicznych. Żelazo należy do pierwiastków warunkujących prawidłowe funkcjonowanie organizmu. W szczególności należy wskazać udział żelaza w pracy układu sercowo-naczyniowego, nerwowego oraz immunologicznego. Jest substratem w syntezie hemu, głównego składnika hemoglobiny, uczestniczy w reakcjach oksydo-redukcyjnych i immunologicznych oraz w syntezie DNA. Szacuje się, że średnia zawartość żelaza u dorosłej osoby wynosi 4 g, tym samym nie przekracza 0,01% masy ciała.
Określono, że ponad 2 g znajdują się w hemoglobinie, 1 g zmagazynowany jest w komórkach wątroby, a pozostała część w białkach pełniących różnorodne funkcje w organizmie [1, 2].