Dział: Temat numeru

Suchość pochwy to istotny problem, który dotyczy wielu kobiet. Przyczyny tej przypadłości są różnorodne, mogą dotyczyć zaburzeń gospodarki hormonalnej w okresie okołomenopauzalnym, czy być wynikiem wielu chorób, a nawet skutkiem stosowania niektórych leków. Odpowiednie nawilżenie pochwy ma duże znaczenie dla utrzymania satysfakcjonującego życia seksualnego. Leczenie często może się ograniczyć do bezpiecznych globulek dopochwowych zawierających kwas hialuronowy, który stał się nową alternatywą dla menopauzalnej terapii hormonalnej.

Zespół bólowy miednicy mniejszej dotyka 8,5–15% kobiet w każdym wieku, sięgając aż 12% pa- cjentek w wieku rozrodczym. Jest on definiowany jako niezwiązany z cyklem, przewlekły ból lokalizujący się w miednicy mniejszej, utrzymujący się co najmniej 6 miesięcy, mający charakter niemalże ciągły i nie odpowiadający na tradycyjne leczenie. Jego etiologia najczęściej nie jest znana, a przyczyny jego występowania mogą być złożone. Na powstawanie zespołu bólowego miednicy mniejszej mogą mieć wpływ zaburzenia ginekologiczne, urologiczne, mięśniowo-szkieletowe, neurologiczne i psychosomatyczne. Podstawą diagnostyki jest badanie fizykalne oraz dokładny wywiad, a leczenie powinno mieć charakter wielokierunkowy.

Infekcje układu moczowo-płciowego są najczęstszą przyczyną wizyt w poradni ginekologicznej. Prawidłowa liczebność kolonii bakterii z rodzaju Lactobacillus spp. odpowiada za utrzymanie równowagi ekosystemu pochwy. W mikroflorze pochwy stwierdza się zarówno bakterie beztlenowe i tlenowe, a równowaga pomiędzy liczbą kolonii bakterii gwarantuje prawidłowy ekosystem pochwy. Zastosowanie probiotyków w leczeniu infekcji układu moczowo-płciowego wymaga indywidualizacji terapii, ze względu na odrębność składu mikroflory pochwy każdej kobiety, zamieszkujących różne szerokości geograficzne. Właściwy wybór probiotyków powinien stanowić pierwszy i kluczowy krok w leczeniu infekcji dróg rodnych.

Nieprawidłowy profil krwawień miesiączkowych występuje u ok. 20–30% dziewcząt. Krwawienia młodocianych definiuje się jako obfite krwawienia ze skrzepami, trwające ponad 7 dni, często prowadzące do anemizacji. Ich etiopatogeneza nie została jeszcze w pełni ustalona. Uważa się, że obfite krwawienia miesiączkowe w okresie dorastania nie mają etiologii organicznej, lecz są spowodowane brakiem owulacji lub niewydolnością lutealną.

Żelazo to bardzo istotny metal przejściowy w organizmie człowieka, który odgrywa główną rolę w wielu procesach metabolicznych. Żelazo należy do pierwiastków warunkujących prawidłowe funkcjonowanie organizmu. W szczególności należy wskazać udział żelaza w pracy układu sercowo-naczyniowego, nerwowego oraz immunologicznego. Jest substratem w syntezie hemu, głównego składnika hemoglobiny, uczestniczy w reakcjach oksydo-redukcyjnych i immunologicznych oraz w syntezie DNA. Szacuje się, że średnia zawartość żelaza u dorosłej osoby wynosi 4 g, tym samym nie przekracza 0,01% masy ciała.

Określono, że ponad 2 g znajdują się w hemoglobinie, 1 g zmagazynowany jest w komórkach wątroby, a pozostała część w białkach pełniących różnorodne funkcje w organizmie [1, 2]. 

Bakteryjna waginoza (ang. bacterial vaginosis – BV) to najczęstszy stan zapalny dróg rodnych, w którym zamiast prawidłowej mikroflory pochwy występują w dużych proporcjach patogenne bakterie beztlenowe.

Wspólnie z kandydozą pochwy i sromu (ang. vulvovaginal candidiasis – VVC) oraz tlenowcowym zapaleniem pochwy (ang. aerobic vaginitis – AV) stanowi jedno ze schorzeń, na które, według ekspertów, każda kobieta zachoruje przynajmniej raz w swoim życiu. Nawet postaci niepowikłane przy doborze nieodpowiednich leków mogą być trudne w leczeniu. Problemem może być także nieprawidłowo dobrane samoleczenie pacjentki lub postaci powikłane tych zachorowań, np. w przebiegu ciąży, wywołane szczepami lekoopornymi lub nawracające. Niestety, pomimo zaleczenia w wielu przypadkach dochodzi do nawrotu choroby.

W niniejszym opracowaniu przedstawiono najnowsze podejście do diagnostyki oraz leczenia najczęstszych stanów zapalnych pochwy w ciąży. 

Interwencje chirurgiczne spowodowane rozpoznaniem guza jajnika to jedne z najczęściej wykonywanych operacji ginekologicznych. Niejednokrotnie są to interwencje niepotrzebne, dlatego warto zwrócić uwagę na zalecane metody diagnostyczne i terapeutyczne dotyczące niezłośliwych nowotworów jajnika. W przypadku zmian o charakterze złośliwym istotne jest, by pacjentka jak najwcześniej trafiła pod opiekę ginekologa onkologa w celu określenia chirurgicznego stopnia zaawansowania nowotworu i doboru odpowiedniej terapii adiuwantowej. Dlatego różnicowanie niezłośliwych guzów i raka jajnika jest tak bardzo istotne, ale niejednokrotnie sprawia kłopoty w codziennej praktyce. W artykule przedstawiono obowiązujące zasady postępowania w oparciu o wytyczne polskie i międzynarodowe.

Najczęstszą przyczyną niedokrwistości w czasie ciąży jest niedobór żelaza. Wynika to ze znacznych zmian w składzie krwi. Dotyczą one głównie objętości krwi (zwiększenie o ok. 50%), masy erytrocytów (wzrost 
o 18–25%) i zmian w układzie krzepnięcia. Zaburzone proporcje w objętości krwi do masy krwinek czerwonych prowadzą do znacznego rozcieńczenie krwi [1, 2].