Dział: Temat numeru

Bakteryjna waginoza (ang. bacterial vaginosis – BV) to najczęstszy stan zapalny dróg rodnych, w którym zamiast prawidłowej mikroflory pochwy występują w dużych proporcjach patogenne bakterie beztlenowe.

Wspólnie z kandydozą pochwy i sromu (ang. vulvovaginal candidiasis – VVC) oraz tlenowcowym zapaleniem pochwy (ang. aerobic vaginitis – AV) stanowi jedno ze schorzeń, na które, według ekspertów, każda kobieta zachoruje przynajmniej raz w swoim życiu. Nawet postaci niepowikłane przy doborze nieodpowiednich leków mogą być trudne w leczeniu. Problemem może być także nieprawidłowo dobrane samoleczenie pacjentki lub postaci powikłane tych zachorowań, np. w przebiegu ciąży, wywołane szczepami lekoopornymi lub nawracające. Niestety, pomimo zaleczenia w wielu przypadkach dochodzi do nawrotu choroby.

W niniejszym opracowaniu przedstawiono najnowsze podejście do diagnostyki oraz leczenia najczęstszych stanów zapalnych pochwy w ciąży. 

Interwencje chirurgiczne spowodowane rozpoznaniem guza jajnika to jedne z najczęściej wykonywanych operacji ginekologicznych. Niejednokrotnie są to interwencje niepotrzebne, dlatego warto zwrócić uwagę na zalecane metody diagnostyczne i terapeutyczne dotyczące niezłośliwych nowotworów jajnika. W przypadku zmian o charakterze złośliwym istotne jest, by pacjentka jak najwcześniej trafiła pod opiekę ginekologa onkologa w celu określenia chirurgicznego stopnia zaawansowania nowotworu i doboru odpowiedniej terapii adiuwantowej. Dlatego różnicowanie niezłośliwych guzów i raka jajnika jest tak bardzo istotne, ale niejednokrotnie sprawia kłopoty w codziennej praktyce. W artykule przedstawiono obowiązujące zasady postępowania w oparciu o wytyczne polskie i międzynarodowe.

Najczęstszą przyczyną niedokrwistości w czasie ciąży jest niedobór żelaza. Wynika to ze znacznych zmian w składzie krwi. Dotyczą one głównie objętości krwi (zwiększenie o ok. 50%), masy erytrocytów (wzrost 
o 18–25%) i zmian w układzie krzepnięcia. Zaburzone proporcje w objętości krwi do masy krwinek czerwonych prowadzą do znacznego rozcieńczenie krwi [1, 2].

Rola witaminy D w rozwoju prenatalnym płodu i przebiegu ciąży od dawna jest przedmiotem badań naukowych. Ostatni rok przyniósł wiele doniesień naukowych na ten temat o potencjalnie ważnych implikacjach dla praktyki położniczej. W artykule dokonany zostanie przegląd tych publikacji.

Według definicji International Continence Society (ICS), nietrzymanie moczu to niekontrolowana utrata moczu. Problem ten dotyczy 17–60% populacji, co wskazuje, że jest jednym z najczęstszych schorzeń w populacji kobiet [1]. 

Opracowanie to omawia najczęstsze błędy w postępowaniu z pacjentkami, u których występują objawy menopauzalne ze wskazaniem metod unikania tych błędów w praktyce klinicznej.

Ponad ćwierć wieku po jego wprowadzeniu na rynek, wewnątrzmaciczny system uwalniający lewonorgestrel (LNG-IUS) jest powszechnie uznaną metodą terapii nieprawidłowych krwawień z macicy zalecaną w wielu przypadkach jako terapia pierwszego wyboru. Opracowanie to stanowi przegląd literatury przedmiotu dotyczącej zastosowania terapeutycznego LNG-IUS.

Od wielu lat globalnie podejmuje się wysiłki na rzecz ograniczenia liczby porodów przedwczesnych, a w konsekwencji redukcji umieralności płodów i noworodków. Ze względu na mnogość czynników etiologicznych i różnorodnych społeczno-ekonomicznych uwarunkowań wcześniactwa, szczególnego znaczenia nabiera profilaktyka pierwotna. Polega ona na wdrażaniu programów prozdrowotnych dedykowanych zarówno kobietom planującym ciążę w ramach tzw. trymestru zerowego, promujących zdrowy styl życia, a także mających na celu ograniczenie negatywnych skutków oddziaływania zidentyfikowanych wcześniej czynników ryzyka (przewlekłych schorzeń, leków, czynników środowiskowych).