Ostatnie lata przyniosły dynamiczny rozwój medycyny regeneracyjnej i estetycznej, której metody coraz częściej znajdują zastosowanie w leczeniu schorzeń uroginekologicznych, w tym menopauzalnego zespołu urogenitalnego (genitourinary syndrome of menopause – GSM). Zespół ten, będący konsekwencją obniżającego się stężenia estrogenów, skutkuje zanikiem błony śluzowej pochwy, osłabieniem struktur kolagenowych oraz wystąpieniem objawów takich jak : suchość błony śluzowej pochwy, dyspareunia, nietrzymanie moczu i nawracające infekcje układu moczowego. Oprócz terapii hormonalnych i środków nawilżających, istotne znaczenie w leczeniu GSM zyskują terapie regeneracyjne, oparte na wykorzystywaniu autologicznych materiałów biologicznych, takich jak osocze bogatopłytkowe (PRP), fibryna bogatopłytkowa (PFR), komórki macierzyste, kolagen oraz kwas hialuronowy.
Autor: Klaudia Stangel-Wójcikiewicz
dr hab. med.
Uniwersytet Jagielloński, Collegium Medicum
Klinika Ginekologii i Onkologii
Katedra Ginekologii i Położnictwa
Zespół pęcherza nadaktywnego (OAB) to problem zdrowotny związany z dokuczliwymi parciami naglącymi i zwiększoną częstością oddawania moczu z lub bez towarzyszącego nietrzymaniem, wpływający negatywnie na jakość życia. Rozpoznanie stawiane jest na podstawie typowych objawów klinicznych, po wykluczeniu innych możliwych przyczyn. Terapia to zmiana stylu życia, a następnie leczenie farmakologiczne, w tym leki z grupy antagonistów receptora muskarynowego (MRA), wśród których znajduje się solifenacyna. Solifenacyna, działająca selektywnie na receptor M3, okazuje się skuteczną opcją terapeutyczną, stosowaną zazwyczaj raz na dobę. Pełna poprawa objawów zauważalna jest zazwyczaj po upływie 2 do 4 tygodni. Mimo potwierdzonej skuteczności, wyzwaniem pozostają częste działania niepożądane, takie jak suchość w jamie ustnej czy zaparcia, a także stosunkowo wysoki odsetek pacjentów przerywających leczenie. Ważne jest indywidualne podejście do każdego pacjenta oraz podkreślenie znaczenia systematycznego stosowania zaleconej terapii.