Wykorzystanie solifenacyny w farmakologicznym leczeniu zespołu pęcherza nadaktywnego

Zespół pęcherza nadaktywnego jest związany z objawami niekontrolowanych skurczów mięśnia wypieracza (detrusor overactivity – DO), które w zależności od reakcji zwieracza cewki moczowej mogą skutkować nietrzymaniem moczu z parć naglących z towarzyszącym częstomoczem. 
Objawy pęcherza nadaktywnego (overactive bladder – OAB) występują u ok. 16% populacji zarówno Europy, jak i Stanów Zjednoczonych (dokładniej u 17,4% Europejek i 15,6% Europejczyków powyżej 40. roku życia oraz u 16,9% Amerykanek i 16% Amerykanów powyżej 18. roku życia) [1]. Badanie NOBLE wykazało, że częstość występowania nietrzymania moczu związanego z parciem rośnie wraz z wiekiem – u kobiet powyżej 44. roku życia z 2% do 19%, a u mężczyzn powyżej 64. roku życia z 0,3% do 8,9% [2].
Pomimo wysokiej częstości schorzenia aż 40% osób z objawami OAB nigdy nie konsultuje się z lekarzem, a spośród pozostałych 60% tylko 27% otrzymuje leczenie [1]. 
W przebiegu OAB postępujące nasilenie objawów często prowadzi do znaczącej negatywnej modyfikacji stylu życia pacjentów, w tym do ograniczania spożycia płynów i konieczności planowania dostępu do toalet w miejscach publicznych. Zespół ten ma istotnie negatywny wpływ na jakość życia, może prowadzić do rozwoju depresji i wpływać na relacje społeczne [3]. Dlatego też za istotne w terapii parć naglących uważa się nie tylko leczenie objawów, ale przede wszystkim autentyczną poprawę jakości życia.
Zgodnie z definicją ICS/ICI (International Continence Society – ICS, International Consultation on Incontinence – ICI) OAB można rozpoznać na podstawie zgłaszanych przez pacjenta dokuczliwych parć naglących i częstomoczu (z nietrzymaniem moczu lub bez), po uprzednim wykluczeniu innych przyczyn. Dla postawienia właściwego rozpoznania i optymalizacji leczenia wskazane jest jednak wykonanie podstawowych badań diagnostycznych, a w niektórych przypadkach –badań urodynamicznych. DO jest najczęstszą przyczyną OAB, a ich obecność można stwierdzić w cystometrii u ok. 64% pacjentów z tym zespołem. Uważa się, że DO jest wynikiem nie tylko dysfunkcji eferentnej (r...