Zastosowanie w położnictwie i ginekologii siarczanu żelazawego w postaci kompleksu polimerowego

Dzięki dużej liczbie opublikowanych dotychczas wiarygodnych badań klinicznych dotyczących tego preparatu możliwe jest podsumowanie doświadczeń w zastosowaniu tego leku w położnictwie i ginekologii. 

Wskazania do doustnej terapii żelazem w położnictwie i ginekologii

Położnictwo i ginekologia stanowią obszar działalności klinicznej, w którym szczególnie często spotykany jest problem niedokrwistości z niedoboru żelaza (ang. iron deficiency anaemia – IDA).

Ponieważ niedobór żelaza jest najczęściej spotykanym deficytem pokarmowym u kobiet miesiączkujących, ciężarnych i w okresie laktacji, w każdym przypadku anemii u kobiety należy w ramach diagnostyki różnicowej brać pod uwagę przyczynę ginekologiczną lub położniczą [3, 5, 11, 15, 19, 20].

Nadmiernie obfite lub przedłużające się krwawienia miesiączkowe (ang. heavy and/or prolonged menstrual bleeding – HPMB) stanowią drugą co do częstości przyczynę wizyt u ginekologa. Częstość występowania HPMB sięga ok. 25% w populacji kobiet po 40. roku życia [11, 15].

Obniżenie rezerwy ustrojowej żelaza prowadzące do IDA występuje u nawet co trzeciej pacjentki z krwotocznymi miesiączkami (utrata krwi miesiączkowej > 80 ml, czas trwania miesiączki – powyżej siedmiu dni) [7, 8, 24].

Częstym wskazaniem do zastosowania doustnej terapii żelazem w ginekologii jest także anemia występująca w okresie okołooperacyjnym. W analizie bardzo dużego materiału klinicznego dotyczącego zabiegów operacyjnych innych niż kardiochirurgiczne, w tym dotyczących ginekologii, wykazano, iż operowanie pacjentek z niedokrwistością powoduje wzrost o blisko 40% ryzyka zarówno umieralności, jak i zachorowalności pooperacyjnej [14]. Rekomenduje się, aby wszystkie planowe zabiegi wykonywane u pacjentek z IDA poprzedzić terapią skutecznie korygującą niedobór żelaza, wyprowadzającą pacjentkę z niedokrwistości. 

Odrębnym problemem jes...