Wirus opryszczki pospolitej (HSV – herpes simplex virus), należący do rodziny Herpesviridae, jest wysoce zakaźnym wirusem i może powodować szereg chorób – od łagodnego, nieskomplikowanego zakażenia śluzówkowo-skórnego do niebezpiecznych infekcji ośrodkowego układu nerwowego, które mogą zagrażać życiu [1, 2]. Wyróżniamy dwa rodzaje wirusa opryszczki: HSV-1 oraz HSV-2. Oba są przenoszone przez bezpośredni kontakt z zainfekowanymi wydzielinami. Zakażenie HSV-1 wiąże się głównie z owrzodzeniami na skórze twarzy oraz błonie śluzowej jamy ustnej. Do zarażenia najczęściej dochodzi drogą oralną w dzieciństwie, po zaniknięciu przeciwciał matczynych w pierwszym roku życia. HSV-2 jest przenoszony drogą płciową, co powoduje jedną z najczęstszych chorób narządów płciowych, dotykającą nastolatków i dorosłych [3–5]. W ostatnim czasie zauważono, że za opryszczkę narządów płciowych może być odpowiedzialny również wirus HSV-1 – nawet w 30–50% przypadków [6].
Istotnym problemem klinicznym są zakażenia kobiet ciężarnych i ryzyko wystąpienia opryszczki noworodkowej u dziecka. Podaje się, że 20–30% kobiet w ciąży jest nosicielkami wirusa HSV-2. Spośród kobiet, u których w przeszłości wystąpiła opryszczka narządów płciowych, w czasie ciąży dochodzi do ponownego wystąpienia objawów nawet w 75% przypadków [7–9]. Mimo że ryzyko zakażenia noworodka jest zdecydowanie mniejsze przy nawrocie choroby niż w przypadku wystąpienia pierwotnej infekcji u matki, to nawrotowa opryszczka narządów płciowych jest uważana za najczęstszą przyczynę opryszczki noworodkowej [10].
POLECAMY
Epidemiologia
Z obecnie dostępnych danych wynika, że w 2012 r. w grupie poniżej 50. roku życia było nawet 3,7 mld osób zakażonych wiruse...