Octan noretysteronu i walerianian estradiolu w hormonalnej terapii zastępczej

Menopauza to zjawisko, które nieuchronnie pojawia się w życiu każdej kobiety. Większość kobiet doświadcza menopauzy w wieku od 45 do 55 lat [1]. Zjawisko to jest spowodowane fizjologicznym wygaśnięciem funkcji jajników. 
Hormonalna terapia zastępcza (HTZ) jest najskuteczniejszym sposobem leczenia objawów menopauzy. To sprawdzona forma terapii w walce z uderzeniami gorąca, w leczeniu objawów związanych z atrofią sromu i pochwy oraz w zapobieganiu utracie masy kostnej. Suplementacja hormonów płciowych, czyli wspomniana hormonalna terapia zastępcza, opiera się na stosowaniu dwóch rodzajów terapii: monoterapii estrogenowej lub terapii łączonej estrogenowo-progesteronowej. U kobiet w wieku menopauzalnym z zachowaną macicą leczenie estrogenami jest zawsze łączone z progestagenami w celu ochrony endometrium przed hiperplazją. Dostępne dowody wskazują, że stosowanie schematów ciągłej złożonej terapii estrogenowo-progesteronowej zmniejsza częstość występowania rozrostu i raka endometrium [2]. 
Na rynku jest dostępnych wiele preparatów różniących się zarówno substancjami czynnymi, jak i schematami, dawkami oraz drogami podawania. 
Stosując hormonalną terapię zastępczą, dąży się do tego, by dawki hormonów były jak najmniejsze, gdyż ogranicza to możliwe działania niepożądane. Jednym z obecnie dostępnych leków spełniających to kryterium jest Cliovelle. Tabletki składają się z dwóch składników aktywnych, które naśladują żeńskie hormony płciowe: 1 mg estradiolu oraz 0,5 mg noretysteronu (w postaci octanu). 
Noretysteron (NET) był pierwszym zsyntetyzowanym i klinicznie zastosowanym progestagenem. Octan noretysteronu (NETA) jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego i przekształcany w aktywną postać NET poprzez usunięcie grupy octanowej. We krwi NET wiąże się w 60% z albuminami i w 36% z SHGB (sex hormone binding globulin). Progestageny są dodawane do HTZ głównie w celu ochrony endometrium przed rozrostem i wynikającym z tego zwiększo...