Radzenie sobie z suchością pochwy u kobiet w okresie menopauzy – nowoczesne metody leczenia

Menopauza jako fizjologiczny etap w życiu kobiety oznacza trwałe ustanie cyklicznej aktywności jajników, co skutkuje zakończeniem menstruacji. Stan ten wynika z postępującego spadku funkcji hormonalnej jajników prowadzącego do zmniejszenia wydzielania estrogenów, progesteronu oraz innych hormonów płciowych. Kluczowym mechanizmem patofizjologicznym jest zanik pęcherzyków jajnikowych oraz obniżenie reaktywności podwzgórzowo-przysadkowego układu regulacyjnego, co powoduje wzrost stężenia gonadotropin – hormonów folikulotropowego (FSH) i luteinizującego (LH). 
Redukcja poziomu estrogenów, zwłaszcza estradiolu, wpływa wielokierunkowo na organizm kobiety – powoduje zmiany strukturalne i funkcjonalne w różnych układach, w tym w układzie moczowo-płciowym. Jednym z istotnych efektów jest atrofia urogenitalna, charakteryzująca się przerzedzeniem nabłonka pochwy, zmniejszeniem elastyczności tkanek oraz obniżeniem produkcji naturalnego śluzu. Zmiany te prowadzą do zaburzenia homeostazy mikrobiologicznej pochwy, osłabienia bariery ochronnej błony śluzowej oraz zwiększonej podatności na urazy mechaniczne i infekcje. W wymiarze klinicznym konsekwencje te manifestują się objawami takimi jak suchość pochwy, świąd, pieczenie, dyspareunia (ból podczas współżycia) oraz nawracające infekcje dróg moczowych. Skumulowany wpływ zmian hormonalnych i strukturalnych może się również przyczyniać do obniżenia jakości życia kobiet w zakresie zdrowia intymnego, funkcji seksualnych oraz ogólnego samopoczucia [1–3]. 

Suchość pochwy – etiologia

Radzenie sobie z suchością pochwy u kobiet w okresie klimakterium jest istotnym elementem opieki zdrowotnej mającym na celu poprawę jakości życia pacjentek borykających się z tym powszechnym problemem. Suchość pochwy (vaginal dryness) stanowi jeden z najczęstszych objawów występujących w tym okr...