Rozejście spojenia łonowego w okresie okołoporodowym: czynniki ryzyka, diagnostyka i leczenie

Metody terapii

Rozejście się spojenia łonowego (PSD – pubic symphysis diastasis) to rzadkie powikłanie okresu okołoporodowego, charakteryzujące się nadmiernym oddzieleniem gałęzi kości łonowych powyżej 10 mm. Stan ten najczęściej występuje w wyniku trudnego porodu siłami natury, ale może także pojawić się po cięciu cesarskim. Kluczowe czynniki ryzyka obejmują makrosomię płodu, dystocję barkową, ciążę mnogą, stosowanie narzędzi położniczych oraz zwiększone uwodnienie chrząstki i rozluźnienie więzadeł pod wpływem hormonów ciążowych, takich jak relaksyna i progesteron.

Rozejście się spojenia łonowego (PSD – pubic symphysis diastasis) to patologia charakteryzująca się nadmiernym oddzieleniem dwóch gałęzi kości łonowych w miejscu spojenia, które w warunkach fizjologicznych są połączone chrząstką włóknistą i otoczone mocnymi więzadłami. Normalna szerokość spojenia u osób dorosłych wynosi od 3 do 6 mm. W czasie ciąży, pod wpływem hormonów takich jak relaksyna, dochodzi do rozluźnienia więzadeł i zwiększenia szerokości spojenia o dodatkowe 2–3 mm. Zjawisko to ma na celu umożliwienie poszerzenia kanału rodnego i ułatwienie porodu siłami natury. Jeśli jednak szerokość spojenia przekracza 10 mm, stan ten jest uznawany za patologiczny i określany mianem PSD [1, 2].
Choć PSD jest stosunkowo rzadkim powikłaniem okołoporodowym, jego konsekwencje mogą być poważne, wpływając na jakość życia pacjentki oraz jej zdolność do wykonywania codziennych czynności. W skrajnych przypadkach objawy PSD mogą prowadzić do całkowitej unieruchomienia pacjentki w wyniku silnego bólu oraz niestabilności miednicy [3, 4].
Najczęstszą przyczyną PSD jest poród siłami natury, szczególnie w przypadkach trudnych porodów, takich jak porody kleszczowe, porody w dystocji barkowej lub te, w których dziecko charakteryzuje się makrosomią (masa ciała powyżej 4 kg). Niemniej jednak PSD może wystąpić również po cięciu cesarskim, zwłaszcza w przypadkach, gdzie uszkodzenie spojenia nastąpiło w wyniku obciążenia miednicy podczas ciąży [5, 6].
Pod względem epidemiologicznym PSD występuje z różną częstością w zależności od badanej populacji. W niektórych badaniach retrospektywnych oszacowano, że występuje ono u 1 na 300 porodów, podczas gdy inne wskazują na częstość 1 na 30 000. Różnice te mogą wynikać z różnych metod diagnostycznych oraz niedoszacowania łagodniejszych przypadków, które nie są odpowiednio zgłaszane [2, 7].
Pomimo rzadkości, PSD jest stanem, który zasługuje na szczególną uwagę ze względu na jego wpływ na funkcjonowanie kobiet w połogu, ich zdol...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma "Forum Położnictwa i Ginekologii"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI