Zastosowanie nimesulidu w leczeniu bolesnego miesiączkowania

Bolesne miesiączkowanie (dysmenorrhea) to jedno z najczęstszych schorzeń ginekologicznych występujących u kobiet w wieku pokwitaniowym oraz jedna z najczęstszych przyczyn bólu miednicy według WHO. Częstotliwość występowania jest bardzo zróżnicowana i waha się od 1,6 do 97%, wśród Polek występuje u 65% kobiet [1, 2].
Klasyfikujemy je jako pierwotne i wtórne bolesne miesiączkowanie. Pierwotne bolesne miesiączkowanie odnosi się do bólu miesiączkowego występującego przed menstruacją lub w jej trakcie. Nie jest związane z występowaniem patologii organicznej w obrębie narządu rodnego. Pojawia się od 6 do 24 miesięcy po pierwszej miesiączce. Jest opisywane jako bolesne skurcze w okolicy nadłonowej, promieniujące do ud i lędźwi, najbardziej odczuwalne w pierwszym i drugim dniu krwawienia. Objawy towarzyszące to bóle i zawroty głowy, zmęczenie, bezsenność, drażliwość oraz tkliwość piersi. Występują również dolegliwości żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności, wymioty oraz biegunka [2, 3].
Wtórne bolesne miesiączkowanie wynika z nieprawidłowości anatomicznych lub czynnościowych w obrębie miednicy. Najczęstszą jego przyczyną jest endometrioza [2, 3].
W literaturze sklasyfikowano najczęstsze czynniki ryzyka dysmenorrhea wśród kobiet. Są to: 

• dodatni wywiad rodzinny, 
• wczesny wiek pierwszej miesiączki, 
• niska aktywność fizyczna, 
• niska samoocena, 
• palenie papierosów, 
• wyższy wskaźnik masy ciała [2, 4].

Bolesne miesiączkowanie ma istotny wpływ na pogorszenie jakości życia pacjentek. Powoduje obniżenie nastroju, skutkując lękiem i depresją. Przyczynia się do zmniejszenia wydajności, a także nieobecności w szkole i w pracy, prowadząc do ograniczenia codziennych czynności oraz pogorszenia wyników w nauce. Wiele kobiet mimo występowania objawów utrudniających normalne funkcjonowanie nie szuka pomocy u lekarza i nie diagnozuje przyczyny bolesnego miesiączkowania, opóźniając tym samym wdrożenie odpowiedniego leczenia. Ból związany z miesiączką jest wysoce znormalizowany w społeczeństwie, przez co pacjentki nie szukają profesjonalnego wsparcia, uważając, że ich objawy nie są wystarczająco poważne [5, 6].

NLPZ drabina analgetyczna

Drabina analgetyczna to wprowadzony w 1986 r. przez World Health Organization (WHO) trzystopniowy schemat farmakologicznego leczenia bólu. Dobór intensywności terapii powinien być indywidualny i opierać się na patomechanizmie powstawania bólu, ocenie jego natężenia przez pacjenta oraz parametrach...