Medycyna regeneracyjna (osocze/fibryna bogatopłytkowa, komórki macierzyste i kolagen)

Temat numeru

Ostatnie lata przyniosły dynamiczny rozwój medycyny regeneracyjnej i estetycznej, której metody coraz częściej znajdują zastosowanie w leczeniu schorzeń uroginekologicznych, w tym menopauzalnego zespołu urogenitalnego (genitourinary syndrome of menopause – GSM). Zespół ten, będący konsekwencją obniżającego się stężenia estrogenów, skutkuje zanikiem błony śluzowej pochwy, osłabieniem struktur kolagenowych oraz wystąpieniem objawów takich jak : suchość błony śluzowej pochwy, dyspareunia, nietrzymanie moczu i nawracające infekcje układu moczowego. Oprócz terapii hormonalnych i środków nawilżających, istotne znaczenie w leczeniu GSM zyskują terapie regeneracyjne, oparte na wykorzystywaniu autologicznych materiałów biologicznych, takich jak osocze bogatopłytkowe (PRP), fibryna bogatopłytkowa (PFR), komórki macierzyste, kolagen oraz kwas hialuronowy.

Ostatnia dekada przyniosła znaczący postęp w zakresie medycyny estetycznej i regeneracyjnej, co znalazło bezpośrednie odzwierciedlenie w nowoczesnym podejściu do leczenia schorzeń uroginekologicznych. Innowacyjne metody, które dotychczas rewolucjonizowały dermatologię, są obecnie z sukcesem adaptowane w celu poprawy parametrów zdrowotnych i jakości życia pacjentek z dysfunkcjami dna miednicy.

POLECAMY

Menopauzalny zespół urogenitalny 

Zmiany w profilu endokrynnym, których kulminacja przypada na okres menopauzalny, skutkują rozwojem menopauzalnego zespołu urogenitalnego (genitourinary syndrome of menopause – GSM). Choć GSM dominuje w populacji kobiet po menopauzie, to jego manifestacje kliniczne mogą się pojawić na różnych etapach życia, istotnie wpływając na komfort i funkcjonalność układu moczowo-płciowego. Dysfunkcje urogenitalne w przeciwieństwie do objawów naczynioruchowych, które u większości pacjentek mają charakter przemijający, utrzymują się przez cały okres pomenopauzalny i manifestują tendencję do nasilania się wraz z wiekiem. Istotnym wyzwaniem klinicznym pozostaje bariera komunikacyjna – poczucie zażenowania wynikające z tych zmian w połączeniu z błędnym przekonaniem o ich nieuchronności lub braku możliwości leczenia stanowi znaczący czynnik hamujący w zgłaszaniu dolegliwości personelowi medycznemu.
Obecnie stosowaną i rekomendowaną terminologią jest menopauzalny zespół urogenitalny (genitourinary syndrome of menopause – GSM). Zastąpiła ona wcześniejsze określenia, takie jak zanikowe zapalenie pochwy lub zanik sromu i pochwy (vulvovaginal atrophy – VVA). Nową nomenklaturę przyjęto, ponieważ uznano, że VVA nie odzwierciedla pełnego spektrum zmian obserwowanych w układzie moczowym i nie jest specyficzne wyłącznie dla okresu menopauzy [1]. 
Zmiany w zakresie kondycji tkanek pochwy i cewki moczowej mogą występować zarówno w menopauzie naturalnej, jak i w menopauzie chirurgicznej, w tym również w przebiegu i po leczeniu schorzeń nowotworowych.

Etiologia i objawy GSM 

GSM jest spowodowany zmniejszeniem stężenia hormonów w surowicy krwi, przede wszystkim estrogenów, ale także progesteronu, testosteronu, DHEA oraz androstendionu. 
Jedną z ról estrogenów jest utrzymywanie prawidłowego unaczynienia łechtaczki i nawilżenia śluzówki pochwy, prawidłowej elastyczności warg sromowych i kondycji dolnych dróg moczowych. Za to działanie hormo...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma "Forum Położnictwa i Ginekologii"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI