Leczenie atrofii pochwy u kobiet po menopauzie – czy należy stosować żele dopochwowe?

Niedobór hormonów płciowych u kobiet po menopauzie wpływa na zmiany w obrębie narządów moczowo-płciowych. Estrogeny regulują rozwój i funkcjonowanie narządów płciowych, w szczególności wspierają i utrzymują elastyczność i nawilżenie pochwy. Wpływają na jej dojrzewanie, odpowiednią grubość i strukturę nabłonka, prawidłowy przepływ naczyń krwionośnych, jakość i strukturę kolagenu oraz zapewniają niskie pH. Około 40–60% kobiet po menopauzie cierpi na zanikowe zapalenie pochwy (atrofia) [1]. Zmiany te obejmują: ścieńczenie nabłonka pochwy, podrażnienie, pieczenie i świąd, krwawienie kontaktowe i dyskomfort podczas stosunku płciowego. Opisany zespół oznak i objawów, któremu towarzyszą parcia naglące, bolesne oddawanie moczu i nawracające infekcje dróg moczowych, określa się mianem menopauzalnego zespołu moczowo-płciowego (GSM) [2]. 

W wieloośrodkowym badaniu AGATA, obejmującym 913 kobiet, wykazano, że GSM występował u 79,1% pacjentek będących od roku do sześciu lat po menopauzie. W tym badaniu wszystkie kobiety z rozpoznanym zespołem moczowo-płciowym cierpiały na suchość pochwy, ok. 78% badanych zgłaszało dyspareunię, natomiast pieczenie, swędzenie i bolesne oddawanie moczu wystąpiło odpowiednio w 56,9%, 56,6% i 36,1% przypadków [3]. Badanie REVIVE z udziałem 3046 kobiet po menopauzie udowodniło, że te symptomy znacząco obniżają jakość życia, zwłaszcza jakość życia seksualnego [4]. Wyniki badania CLOSER ujawniły, że dyspareunia jest głównym powodem rezygnacji z życia seksualnego, a to w istotny sposób zakłóca relacje partnerskie i często powoduje depresję i obniżenie samooceny [5]. Dlatego też celem terapii z użyciem żelu dopochwowego zawierającego ektoinę...