Zarys wybranych aspektów etycznych i ekonomicznych tworzenia kultury organizacyjnej placówki medycznej, także w kontekście ginekologii

Według filozofów medycyny i etyków osoba pracująca w służbie zdrowia wykonuje swój zawód wobec pacjenta (w przypadku ginekologii – wobec pacjentki) będącego (będącej) w osobliwym stanie bezbronnego człowieczeństwa, jakim jest choroba. Osoba ta jawnie deklaruje posiadanie szczególnej wiedzy i umiejętności, które umożliwiają jej udzielenie pomocy, leczenie, a także deklaruje, że podejmowane przez nią czynności będzie wykonywać w interesie pacjenta (pacjentki), a nie w swoim własnym. Jest to równoznaczne ze staniem się przedstawicielem danego zawodu, który to akt nie wiąże się jedynie ze staniem się członkiem pewnej określonej grupy, którą łączy takie samo wykształcenie, standardy wykonywania pracy oraz wspólna etyka. Osoby pracujące w służbie zdrowia dokonują publicznie aktu wpisania się do grupy członków danego zawodu w momencie przyjęcia przez nie tytułu naukowego po ukończeniu studiów, wypowiedzenia słów przysięgi, a również – co najważniejsze – za każdym razem, gdy mają kontakt z pacjentem (pacjentką) będącym (będącą) w potrzebie i poszukującym ich pomocy w procesie leczenia [1]. Należy tu podkreślić szczególny charakter ginekologii (nauki o kobiecie; gyne – kobieta, logos – nauka), która oprócz wiedzy wymaga szczególnej empatii i poszanowania intymności kobiecej, co jest jeszcze bardziej skomplikowane w opiece ginekologicznej nad kobiet...