Plastyka warg sromowych mniejszych w praktyce lekarza ginekologa-położnika

Metody terapii

Plastyka warg sromowych mniejszych jest obecnie najczęściej wykonywaną procedurą z zakresu ginekologii estetycznej. Najczęstszym powodem planowanych działań operacyjnych jest niesatysfakcjonujący wygląd warg, wpływający na obniżenie samooceny, obrazu ciała i poczucia własnej wartości. Głównym celem operacji jest uzyskanie efektu pomniejszenia warg mniejszych, tak aby nie wystawały one spoza warg większych w pozycji stojącej. W literaturze opisuje się kilka metod labioplastyki: ścięcie krawędzi warg sromowych mniejszych wzdłuż ich brzegu (edge resection), resekcję klinową (wedge resection) z modyfikacjami (Z-plasty i W-plasty) oraz deepitelializację. Nie odnotowano szczególnej przewagi jednej metody nad drugą. W celu uzyskania perfekcyjnego efektu terapeutycznego elementy powyższych technik nierzadko łączy się, jak również uzupełnia o plastykę napletka łechtaczki (hoodoplastyka) i krocza (perineoplastyka).

Chirurgiczne zmniejszenie warg sromowych mniejszych (plastyka warg sromowych mniejszych, labioplastyka, labiominoroplastyka) jest obecnie najczęściej wykonywaną procedurą z zakresu ginekologii estetycznej. Krajem o największej liczbie zabiegów chirurgii estetycznej sromu i pochwy jest Brazylia, gdzie wykonuje się ok. 9000 zabiegów rocznie. Chiny zajmują drugą pozycję z liczbą ok. 4500 zabiegów rocznie. Stany Zjednoczone są na szóstym miejscu z liczbą 2400 zabiegów rocznie. W ostatnich latach na całym świecie odnotowano ponad dwukrotny wzrost liczby zabiegów redukcji warg sromowych mniejszych [1].
Labiominoroplastyka została opisana po raz pierwszy w literaturze z zakresu chirurgii plastycznej przez Hodgkinsona i Haita w roku 1984 [2]. Operacje zewnętrznych narządów płciowych były oczywiście wykonywane wcześniej przez chirurgów i ginekologów i opisywane w literaturze medycznej, jednak zwykle jako kazuistyka lub rekonstrukcja narządów płciowych po uprzednim obrzezaniu kobiet (female genital mutilation – FGM).
W artykule na temat ginekologii estetycznej nie sposób nie wspomnieć o barbarzyńskim procederze okaleczania narządów płciowych dziewczynek, funkcjonującym od setek lat, przede wszystkim wśród społeczności afrykańskich i wyznawców islamu. Problem dotyczy ponad 125 mln kobiet, najwięcej jest ich w krajach Afryki i Środkowego Wschodu, a za sprawą imigrantów również w krajach Europy i Ameryki. FGM jest motywowana względami kulturowymi, religijnymi i higienicznymi. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) podzieliła obrzezanie na cztery typy: 

POLECAMY

  • częściowe lub całkowite usunięcie łechtaczki lub napletka łechtaczki, 
  • całkowite lub częściowe usunięcie warg sromowych mniejszych, 
  • tzw. infibulacja, czyli usunięcie zewnętrznych narządów płciowych z pozostawieniem tylko niewielkiego otworu na cewkę moczową, 
  • wszelkie inne działania niemające charakteru medycznego, które prowadzą do uszkodzenia kobiecych genitaliów. 
     

W cywilizowanych środowiskach FGM uznawane jest za pogwałcenie i naruszenie praw człowieka [3].
Wskazaniami do labiop...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma "Forum Położnictwa i Ginekologii"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI