Plastyka warg sromowych mniejszych jest obecnie najczęściej wykonywaną procedurą z zakresu ginekologii estetycznej. Najczęstszym powodem planowanych działań operacyjnych jest niesatysfakcjonujący wygląd warg, wpływający na obniżenie samooceny, obrazu ciała i poczucia własnej wartości. Głównym celem operacji jest uzyskanie efektu pomniejszenia warg mniejszych, tak aby nie wystawały one spoza warg większych w pozycji stojącej. W literaturze opisuje się kilka metod labioplastyki: ścięcie krawędzi warg sromowych mniejszych wzdłuż ich brzegu (edge resection), resekcję klinową (wedge resection) z modyfikacjami (Z-plasty i W-plasty) oraz deepitelializację. Nie odnotowano szczególnej przewagi jednej metody nad drugą. W celu uzyskania perfekcyjnego efektu terapeutycznego elementy powyższych technik nierzadko łączy się, jak również uzupełnia o plastykę napletka łechtaczki (hoodoplastyka) i krocza (perineoplastyka).
