Leczenie zakażeń układu moczowo-płciowego u kobiet w okresie menopauzy: wpływ zmian hormonalnych na ryzyko infekcji i wybór terapii

Metody terapii

Menopauza to ostateczne ustanie miesiączkowania w wyniku utraty aktywności pęcherzykowej jajników, po którym przez okres 12 miesięcy nie wystąpiło już żadne krwawienie. Pojawiające się po menopauzie objawy ze strony układu moczowo-płciowego, zanik i suchość sromu i pochwy oraz objawy ze strony dolnych dróg moczowych noszą nazwę zespołu urogenitalnego menopauzy (genitourinary syndrome of menopause – GSM). Do czynników, które zwiększają ryzyko wystąpienia ZUM u kobiet po menopauzie, należą: hipoestrogenizm, obniżenie poziomu glikogenu w komórkach nabłonkowych pochwy, zmiany w obrębie cewki moczowej i pęcherza, zaburzenia związane z hipotonią mięśnia wypieracza pęcherza moczowego, zanik warg sromowych większych i zmiana mikrobiomu pochwy. W leczeniu ZUM u kobiet po menopauzie stosuje się antybiotyki, jednakże niezwykle istotna jest profilaktyka i leczenie wspomagające w postaci estrogenów dopochwowych, probiotyków oraz witaminy D3.
 

Menopauza to termin pochodzenia greckiego (men – miesiąc, pausis – przerwa) – oznacza ostatnie prawidłowe krwawienie miesiączkowe w życiu kobiety. Według definicji WHO (Światowej Organizacji Zdrowia) jest to ostateczne ustanie miesiączkowania w wyniku utraty aktywności pęcherzykowej jajników, po którym przez okres 12 miesięcy nie wystąpiło już żadne krwawienie. 
Menopauza w populacji polskiej występuje zwykle u kobiet między 44. a 56. rokiem życia. To oznacza, że kobiety, które żyją obecnie dłużej, ok. 40% swojego życia spędzają w okresie pomenopauzalnym, co w przypadku większości kobiet oznacza ponad 30 lat. Szacuje się, że w 2030 r. kobiety w tej grupie wiekowej będą stanowiły ponad 20% całej populacji [1, 2].
W okresie menopauzy kobiety doświadczają różnorodnych objawów związanych ze zmianami poziomu hormonów płciowych: uderzeń gorąca, nadmiernego pocenia się, zwiększonej pobudliwości, nerwowości, trudności w koncentracji, bólów mięśni i stawów, zmian nastroju, płaczliwości, drażliwości, nerwowości, problemów ze snem, zmęczenia, bólów i zawrotów głowy, mrowienia, zaburzeń rytmu serca, suchości pochwy, częstszych infekcji intymnych, bolesnego współżycia.
Pojawiające się po menopauzie objawy ze strony układu moczowo-płciowego, zanik i suchość sromu i pochwy oraz objawy ze strony dolnych dróg moczowych noszą nazwę zespołu urogenitalnego menopauzy (genitourinary syndrome of menopause – GSM). Kobiety w okresie pomenopauzalnym są bardziej podatne na nawracające zakażenia dróg moczowych oraz występowanie takich objawów jak: parcie na mocz, częste oddawanie moczu, nietrzymanie moczu czy bolesne oddawanie moczu [3].

POLECAMY

Zakażenia dróg moczowych u kobiet po menopauzie

Zakażenia układu moczowego (ZUM) to najczęstsze infekcje bakteryjne u kobiet, których częstość występowania wzrasta po menopauzie. Do standardowych objawów ostrego niepowikłanego zapalenia układu moczowego (ZUM) należą: 

  • częstomocz, 
  • ból i pieczenie związane z oddawaniem moczu, 
  • tkliwość nadłonowa bez gorączki. 

U ok. 20–30% kobiet z ZUM pojawi się nawrót choroby, co oznacza wystąpienie przynajmniej trzech epizodów ZUM w ciągu 12 miesięcy lub co najmniej dwóch epizodów w ciągu 6 miesięcy.
Najczęstsze patogeny wywołujące ZUM to bakteria Escherichi...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma "Forum Położnictwa i Ginekologii"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI