Wchłanianie żelaza – czy można je jakoś wspomóc?

Niedokrwistość z niedoboru żelaza jest najczęstszym schorzeniem hematologicznym. Niedobór żelaza w diecie jest najpowszechniej występującym niedoborem pokarmowym. Szacuje się, że około 1,5–1,8 mld osób na świecie ma niedokrwistość z niedoboru żelaza. Według danych WHO niedobór tego pierwiastka dotyczy 5% populacji, 20% kobiet miesiączkujących oraz 30–40% dzieci w krajach rozwiniętych [1–4]. 
Niedobór żelaza ustrojowego i niedokrwistość z niedoboru żelaza to stan towarzyszący licznym schorzeniom (tab. 1), w tym przewodu pokarmowego, a zwłaszcza nieswoistym zapaleniom jelit (NZJ). Częstość anemii mikrocytarnej w NZJ jest znaczna i w chwili rozpoznania dotyczy 75% dzieci i 27% dorosłych [5] i uzależniona jest od wieku: od 3. do 17. r.ż. aż 70% chorych z NZJ ma niedokrwistość, w wieku 16–26 – 42%, a w wieku 18–89 – 40% [6].
Do charakterystycznych objawów przedmiotowych niedokrwistości z niedoboru żelaza należą:

• bladość powłok skórnych, spojówek, śluzówek i czerwieni wargowej,
• przyspieszenie czynności serca,
• szmery nad sercem,
• spadek masy ciała,
• zaburzenia wzrastania,
• zapalenie kącików ust (tzw. zajady),
• zapalenie języka,
• zespół niespokojnych nóg,
• suchość, łamliwość i wypadanie włosów,
• suchość skóry, łamliwość paznokci,
• pica (spaczone łaknienie).
   

Z wywiadu możemy dowiedzieć się o:

• zmniejszonym łaknieniu,
• rozdrażnieniu,
• zaburzeniach koncentracji, pogorszeniu wyników w nauce,
• bólach głowy, 
• zmęczeniu.

Tab. 1. Przyczyny niedoboru żelaza i niedokrwistości syderopenicznej [7]