Higiena intymna po porodzie – komfort pacjentki

Niezależnie od sposobu rozwiązania ciąży, kobieta przechodzi przez ośmiotygodniowy etap połogu, którego elementami są m.in.: inwolucja mięśnia macicy, rozpoczęcie i utrzymanie laktacji, gojenie się ran, wznowienie czynności rozrodczych, a jednym z jego najbardziej zauważalnych objawów jest obecność odchodów połogowych (lochia). W zależności od wielkości łożyska i indywidualnych predyspozycji kobiety, jak np. parametry krzepnięcia krwi, lochia mogą przybierać różne nasilenie – od skąpej miesiączki po obfite krwawienie z epizodycznie pojawiającymi się skrzepami. Wraz z upływem czasu zmienia się nie tylko intensywność krwawienia, ale również barwa odchodów połogowych – z krwistoczerwonych przez brunatne, brązowawe, żółtawe, białe po surowicze. Ponadto począwszy od 2.–3. doby połogu, w odchodach odnaleźć można znacznie namnożone szczepy bakterii pochwowych, takie jak: gronkowce, pałeczki okrężnicy, bakterie ropotwórcze i paciorkowce. Cechy charakterystyczne dla każdego okresu połogu przedstawia tabela 1. Warto zaznaczyć, że nieznaczne odstępstwa od danych przedstawionych w tabeli są spotykane często i nie stanowią powodu do niepokoju. Odchody połogowe z reguły posiadają mdły zapach [1]. Położna powinna uważnie obserwować wkładki pacjentki podczas wizyt patronażowych, a w razie zaobserwowania niepokojących symptomów, jak: nasilenie krwawienia, obecność dużych skrzepów, dolegliwości zgłaszane przez pacjentkę lub nietypowe, malinowego koloru odchody cuchnące zepsutym mięsem – pilnie zlecić konsultację lekarską.

Tabela 1. Charakterystyka odchodów połogowych w okresie połogu