Rola niesteroidowych leków przeciwzapalnych w leczeniu zakażeń dolnych dróg moczowych – aktualny stan wiedzy na rok 2020

Wiedza praktyczna

Ostre zakażenia układu moczowego (ZUM) u kobiet należą do najczęściej obserwowanych infekcji bakteryjnych w codziennej praktyce lekarskiej i są jednym z głównych powodów przepisywania antybiotyków i tym samym niezamierzonego i wyjątkowo niekorzystnego zjawiska antybiotykooporności oraz pojawiania się uropatogenów niewrażliwych na dostępne antybiotyki. Dlatego też każda racjonalna i bezpieczna próba zmierzająca do ograniczenia niepotrzebnego stosowania antybiotyków w przypadku niepowikłanych ZUM jest niezwykle istotna z globalnego punktu widzenia. W taki właśnie trend wpisuje się ewentualne odroczenie antybiotykoterapii w przypadku objawowego niepowikłanego ZUM na 48 godz. u pacjentek poniżej 65. roku życia i zastosowanie w pierwszej linii terapii niesterydowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) z fitoterapeutykami i/lub D-mannozą. W artykule przeanalizowano dostępne badania kliniczne dotyczące tego niezwykle istotnego problemu klinicznego.

Ostre zakażenie układu moczowego (ZUM) u kobiet należy do najczęściej obserwowanych infekcji bakteryjnych w codziennej praktyce ginekologicznej. Z danych epidemiologicznych jednoznacznie wynika, że połowa populacji kobiet będzie miała ZUM, a co najmniej 25% będzie miało nawrót schorzenia. Dodatni wynik posiewu moczu jest uważany za potwierdzenie „prawdziwego” ZUM, należy jednak pamiętać, że wiele pacjentek z ujemnym posiewem, ale typowymi objawami klinicznymi zakażenia układu moczowego odnosi korzyści z antybiotykoterapii [1]. Z kolei badania kliniczne z zastosowaniem placebo jednoznacznie wykazały, że u pacjentek z dodatnim wynikiem posiewu moczu dolegliwości mogą całkowicie ustąpić bez stosowania antybiotykoterapii [2]. Ponadto antybiotykoterapia z powodu ZUM odpowiada w skali globalnej za 10–20% zużycia antybiotyków i znajduje się na drugim miejscu po antybiotykoterapii z powodu schorzeń górnych dróg oddechowych [3, 4].

POLECAMY

Zakażenie dolnych dróg moczowych (cewki moczowej i pęcherza moczowego) ulega spontanicznej remisji u 50–70% pacjentek, a ryzyko rozwoju odmiedniczkowego zapalenia nerek u pacjentek bez ewidentnych czynników ryzyka wynosi jedynie od 0,4 do 2,6%, i to nawet w przypadku niewdrożenia żadnego leczenia infekcji pierwotnej [5, 6].

Podział kliniczny zakażeń układu moczowego u kobiet przedstawiono w tabeli 1. 

Tab. 1. Typy kliniczne zakażeń układu moczowego u kobiet

 

Niepowikłane zakażenie dróg moczowych 

Powikłane zakażenie dróg moczowych Asymptomatyczna bakteriuria
           
Kliniczna charakterystyka pacjentek       
      
            
 
Kobiety bez anatomicznych nieprawidłowości w układzie moczowo-płciowym   Ciąża, czynniki ryzyka: źle kontrolowana cukrzyca, infekcje szpitalne, schorzenia nerek, w tym przeszczep, nieprawidłowości anatomiczne, w tym nasilone zaburzenia statyki (POP-Q IV), stosowanie leków immunosupresyjnych, cewnikowanie pęcherza    Zarówno pacjentki ciężarne, jak i niebędące w ciąży
Objawy kliniczne Dysuria, częste oddawanie moczu, ból nadłonowy, odmiedniczkowe zapalenie nerek, jeżeli dołącza się temperatura oraz bóle okolicy krzyżowej i pachwin Nawracające zakażenie (patrz czynniki ryzyka powyżej) leczone uprzednio za pomocą NLPZ i/lub antybiotyków, odmiedniczkowe zapalenie nerek Brak objawów klinicznych
Diagnostyka Nie jest konieczna, przy pierwszym epizodzie wystarcza test paskowy. Zalecana przy odmiedniczkowym zakażeniu nerek i nawrotach: analiza moczu i posiew oraz ultrasonografia     Analiza i posiew moczu. 
W przypadku pyelonephritis: USG nerek, ocena zalegania moczu po mikcji, 
u ciężarnych dodatkowo ocena 
długości szyjki macicy.
W przypadku temperatury > 38°C
i u hospitalizowanych posiew z krwi     
Nie wymaga poszerzonej diagnostyki
Etiopatogeneza E. coli (> 80%), Proteus mirabilis, Klebsiella spp., Staphylococcus saprophyticus, Enterococcus faecalis  E. coli (także ESBL), Enterococcus faecalis, Pseudomonas aeruginosa, Enterobacterales   Każdy rodzaj uropatogenów 
w mianie ≥ 104

Nawrotowe zakażenie dróg moczowych (dwie infekcje w ciągu sześciu miesięcy lub trzy w ciągu roku) może być niepowikłane lub powikłane w zależności od braku lub występowania czynników ryzyka [7].

Diagnostyka ZUM u kobiet

Niepowikłane ZUM nie wymaga rozszerzonej diagnostyki. Wystarczające do wdrożenie leczenia empirycznego są objawy kliniczne i test paskowy ze środkowego strumienia moczu wykrywający obecność esterazy leukocytarnej, którego czułość wynosi 75%, a specyficzność 82% [8].

Analiza moczu jest wiarygodnym narzędziem diagnostycznym, pod warunkiem ż...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma "Forum Położnictwa i Ginekologii"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI