Zrównoważone podejście do leczenia objawów menopauzy

Menopauza to okres wielkiej przemiany w życiu kobiety, który wiąże się z wahaniami stężeniu zarówno hormonów płciowych (estrogenów, gestagenów i testosteronu), jak i gonadotropin, co wpływa na samopoczucie fizyczne i psychiczne. Obecnie szacuje się liczbę kobiet w wieku okołomenopauzalnym na około 50 mln na świecie, w Polsce około 7 mln. Według definicji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) menopauza jest jednym z etapów kontinuum życia kobiet i oznacza koniec ich lat reprodukcyjnych. Po menopauzie kobieta nie może zajść w ciążę, z wyjątkiem rzadkich przypadków, gdy stosuje się specjalistyczne metody leczenia bezpłodności. Większość kobiet doświadcza menopauzy w wieku od 45 do 55 lat, co stanowi naturalną część biologicznego starzenia się. Menopauza jest spowodowana utratą funkcji pęcherzyków jajnikowych i spadkiem poziomu estrogenów krążących we krwi. Przejście menopauzy może przebiegać stopniowo i zwykle zaczynać się od zmian w cyklu menstruacyjnym. „Perimenopauza” odnosi się do okresu, w którym te objawy pojawiają się po raz pierwszy i kończy się rok po ostatniej miesiączce. W związku z powyższym należy pamiętać, że menopauza jest naturalnym etapem w życiu każdej kobiety, który przynosi ze sobą wiele wyzwań zdrowotnych. Objawy menopauzy, takie jak uderzenia gorąca, nocne poty, zmiany nastroju, bezsenność, suchość pochwy, spadek libido oraz zwiększone ryzyko osteoporozy, mogą znacząco obniżać jakość życia. W związku z tym coraz większy nacisk kładzie się na rozwijanie zrównoważonych strategii leczenia, które uwzględniają nie tylko skuteczność w łagodzeniu objawów, ale także minimalizowanie ryzyka związanego z długotrwałym stosowaniem terapii hormonalnych oraz uwzględnienie indywidualnych potrzeb pacjentek [1–3]. 
Zrównoważone leczenie menopau...