Ból pooperacyjny jest bardzo istotnym problemem w ginekologii. Celem postępowania przeciwbólowego po operacjach ginekologicznych jest subiektywna poprawa poczucia psychoemocjonalnego i somatycznego u osoby chorej, które zostało pogorszone przez ból w związku z postępowaniem zabiegowym. Skuteczne leczenie ma fundamentalne znaczenie dla lepszego powrotu do zdrowia i szybszej rekonwalescencji, a wybór strategii farmakoterapii powinien być dostosowany indywidualnie do pacjenta. Operacja ginekologiczna powoduje ból pooperacyjny o nasileniu od umiarkowanego do silnego, w zależności od stosowanych środków, a działanie przeciwbólowe uzyskuje się poprzez różne mechanizmy. Nieopioidowe leki przeciwbólowe są preferowane na całym świecie, ponieważ są pozbawione skutków ubocznych wywoływanych przez opioidy, co dodatkowo zmniejsza konieczność monitorowania pooperacyjnego pacjenta. Kombinacja leków przeciwbólowych z różnych klas może zapewnić dodatkowe działanie przeciwbólowe skuteczniej niż pojedynczy lek [1, 2].
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak diklofenak, działają poprzez hamowanie syntezy prostaglandyn (PG) i enzymów cyklooksygenazy-1 (COX-1) i COX-2 ze względną równoważną siłą. Domięśniowe (im) wstrzyknięcie diklofenaku ugruntowało zastosowanie go jako skutecznego pooperacyjnego środka przeciwbólowego nawet w przypadku poważnych zabiegów chirurgicznych [1, 2].
POLECAMY
Diagnostyka bólu
Zalecaną metodą oceny stopnia nasilenia bólu przez pacjentkę jest skala numeryczna (NRS). Pozwala to na wybór optymalnego schematu leczenia przeciwbólowego. Dokumentacja medyczna powinna zawierać podstawowe informacje opisujące n...
