Zespół policystycznych jajników (PCOS) to niejednorodna patologia endokrynologiczna, dotykająca 10–15% kobiet w wieku rozrodczym i stanowiąca jedną z głównych przyczyn niepłodności w krajach wysokorozwiniętych [1]. Typowy fenotyp PCOS obejmuje hiperandrogenizm z dysfunkcjami jajników, mogą jednak występować inne częste nieprawidłowości, w szczególności insulinooporność z kompensacyjną hiperinsulinemią. Ta nieprawidłowość metaboliczna występuje u dużej części kobiet z nadwagą i otyłością, ale nadmierne poziomy insuliny krążącej i zmniejszony metabolizm glukozy za pośrednictwem insuliny zaobserwowano również u 40% kobiet z PCOS bez otyłości [2]. Insulina jest jednym z czynników wpływających na patogenezę PCOS przez pobudzanie komórek otoczki jajnika, zwiększanie syntezy i uwalnianie androgenów. Podwyższone poziomy krążących androgenów zaobserwowano u 80–90% kobiet z PCOS z oligomenorrhea. Ponadto zwiększona ilość insuliny wyzwala ekspresję receptora LH na komórkach ziarnistych subpopulacji małych pęcherzyków, co prowadzi do przedwczesnego końcowego różnicowania i zatrzymania wzrostu pęcherzyka, co z kolei może prowadzić do braku owulacji. Inozytole to cykliczne poliole (C6H12O6), które uczestniczą w szlakach metabolicznych.
W ciągu ostatnich dziesięcioleci przekonujące dowody potwierdziły suplementację inozytolem jako kluczowe i dobrze tolerowane leczenie integracyjne u kobiet z PCOS [4].
POLECAMY
