Estrogeny dopochwowe – czym jest estriol i kiedy go stosować?

Menopauza to okres w życiu kobiety, kiedy trwale ustaje menstruacja, co jest wynikiem stopniowego zaniku aktywności jajników. Średni wiek wystąpienia menopauzy wynosi 51 lat i pozostaje niezmienny, pomimo że średnia długość życia kobiet na świecie rośnie [1]. Prognozy demograficzne wskazują, że do roku 2030 średnia długość życia kobiet w Polsce osiągnie 87,3 lat. Okres obejmujący lata około- i pomenopauzalne stanowi w przybliżeniu jedną trzecią całkowitej długości życia kobiet [1]. 
W okresie pomenopauzalnym jednym z dominujących objawów niedoboru estrogenów jest zanik sromu i pochwy (VVA) i towarzyszący mu świąd, pieczenie, nawracające zapalenia pochwy i dróg moczowych, zaburzenia statyki narządu rodnego oraz nietrzymanie moczu. Zmiany atroficzne są również w dużej mierze odpowiedzialne za zaburzenia popędu płciowego i trudności w osiągnięciu orgazmu. Około 45% kobiet po menopauzie ma objawy związane z atrofią pochwy i sromu [2].
Najwcześniej występującym objawem starzenia się układu moczowo-płciowego w następstwie obniżającego się stężenia estrogenów jest utrata wilgotności pochwy. Jest ona spowodowana zmniejszoną produkcją śluzu przez gruczoły błony śluzowej pochwy i kanału szyjki macicy. Brak właściwego nawilżenia pochwy jest u aktywnych seksualnie kobiet główną przyczyną dyspareunii. Zaburzenia produkcji śluzu prowadzą również do wzrostu pH w pochwie i do zaniku fizjologicznej flory bakteryjnej. Skutkuje to zwiększeniem podatności pochwy na stany zapalne, najczęściej wywołane przez bakterie z rodziny Streptococcus, Enterococcus i Escherichia coli, migrujące ze skóry sromu i okolic odbytu. Z uwagi na bliskie sąsiedztwo dróg wyprowadzających mocz, przewlekłym infekc...