Mimo iż schorzenia nerek nie należą do najczęstszych patologii pojawiających się w przebiegu ciąży, mogą się wiązać z poważnymi powikłaniami zarówno dla matki, jak i dla wzrastającego płodu. Zespół nerczycowy, którego manifestacją często są obrzęki, niesie ze sobą wiele niebezpieczeństw – zwiększone ryzyko wystąpienia u ciężarnej stanu przedrzucawkowego, ciężkiej niedokrwistości czy też powikłań zakrzepowo-zatorowych. Płody chorych matek są narażone na przedwczesne urodzenia, zaburzenia wzrastania oraz większą umieralność zarówno wewnątrzmaciczną, jak i poporodową.
Prezentowany przez nas przypadek zaostrzenia objawów u ciężarnej z długoletnim wywiadem nefrologicznym pokazuje, jak istotną rolę odgrywa właściwa wielospecjalistyczna opieka perinatalna.
POLECAMY
Opis przypadku
28-letnia pierwiastka, z długoletnim wywiadem nefrologicznym, była hospitalizowana w 27. tygodniu ciąży z powodu obrzęków obwodowych, hipoalbuminemii oraz białkomoczu rangi zespołu nerczycowego w Klinice Patologii Ciąży I Katedry Ginekologii i Położnictwa w Łodzi. W wywiadzie rodzinnym pacjentki występująca przewlekła choroba nerek u ojca oraz hiperurykemia u babci. W dostępnej dokumentacji medycznej pierwsze odchylenia w badaniu ogólnym moczu z 2005 r. wykazywało obecność krwinkomoczu oraz niewielkiego białkomoczu (<1 g/dobę). W 2008 r. wykonano diagnostyczną biopsję nerki, która ujawniła cechy nefropatii cienkich błon. W badaniach immunologicznych wykonywanych podczas diagnostyki białkomoczu uzyskano dodatni wynik przeciwciał przeciwjądrowych ANA. Pomimo obecności przeciwciał i charakterystycznego dla tego schorzenia wieku pacjentki nie stwierdzono kryteriów typowych dla tocznia rumieniowatego układowego.
Z uwagi na utrzymujący się w kolejnych latach białkomocz (1,2–5 g/l) oraz krwinkomocz w 2016 r. wykonano kolejną biopsję nerki, w której rozpoznano cechy ogniskowego segmentowego stwardnienia kłębuszków nerkowych oraz zespół cienkich błon. Wcześniej pacjentka była leczona nefroprotekcyjnie przejściowo z uwagi na nietolerancję w postaci tendencji do hipotensji i omdleń. Nigdy nie była leczona immunosupresyjnie. W kolejnym badaniu przeciwciał przeciwjądrowych przeprowadzonym w 2017 r. miano ANA wynosiło 1:1000. Uzyskany również dodatni wynik przeciwciał DFS70 ponownie znacząco zredukował prawdopodobieństwo występowania u pacjentki układowej reumatycznej choroby autoimmunizacyjnej.
W badaniach laboratoryjnych ciężarnej przy przyjęciu do szpitala uwagę zwracały: niedokrwistość – Hb 9,7 g/dl, obniżone stężenie białka całkowitego we krwi (3,9 g/dl przy zakresie referencyjnym 6,4–8,3 g/dl)
oraz niskie stężenie albumin (2,26 g/dl przy normie 3,5–5,2 g/dl). Szacunkowy współczynnik filtracji kłębuszkowej (eGFR) wynosił 132...