Dysmenorrhea, definiowana jako bolesne skurcze występujące podczas miesiączki, jest najczęstszym problemem, z jakim zgłaszają się kobiety do gabinetu ginekologicznego. Częstość występowania bolesnego miesiączkowania, w zależności od danych literaturowych, waha się od 45 do nawet 95%. Dysmenorrhea wpływa negatywnie na jakość życia pacjentek i skutkuje ograniczeniem codziennej aktywności [1, 2], a jej nasilenie jest bardzo indywidualne.
W grupie młodszych pacjentek dysmenorrhea jest rozpoznawana u 30–70% nastolatek i młodych kobiet (w wieku 12–20 lat), a u 15% dziewcząt występują znacznie nasilone objawy bolesnego miesiączkowania. Częstość dysmenorrhea wzrasta wraz z wiekiem – najwyższy odsetek osiąga w okresie wczesnej dorosłości: 19.–23. rok życia (średnio od ok. 35% w pierwszym roku do 65% w piątym roku po menarche), co istotnie zależy od liczby cykli owulacyjnych [1–5].
W tabeli 1 zebrano czynniki ryzyka rozwoju bolesnego miesiączkowania, a także czynniki ochronne.
POLECAMY
Tab. 1. Bolesne miesiączkowanie – czynniki ryzyka i czynniki ochronne
Czynniki ryzyka | Czynniki ochronne |
Obfite krwawienie miesiączkowe | Regularna aktywność fizyczna |
Zespół napięcia przedmiesiączkowego | Stosowanie antykoncepcji |
Nieregularne cykle miesiączkowe | Dieta przeciwzapalna |
Wiek poniżej 30 lat | Ciąża i poród w młodym wieku |
Podejrzewana klinicznie choroba zapalna miednicy mniejszej | Prewencja niedokrwistości, leczenie niedokrwistości |
Wykorzystywanie seksualne | |
Pierwsza miesiączka przed 12. rokiem życia | |
Niski wskaźnik masy ciała | |
Ubezpłodnienie/ sterylizac... |