W Polsce żyje ok. 7 mln kobiet po 46. r.ż., a więc według norm populacyjnych znajdujących się w okresie okołomenopauzalnym lub menopauzalnym ze wskazaniami do różnych form terapii hormonalnej. Menopauza to trwałe zaprzestanie miesiączkowania w następstwie wygaśnięcia czynności jajników. Można ją rozpoznać nie wcześniej niż po upływie roku od wystąpienia ostatniego krwawienia. Stosunek korzyści do ryzyka stosowania terapii należy rozpatrywać indywidualnie, mając na uwadze nasilenie objawów oraz fakt, że ta relacja zmienia się wraz z wiekiem. Rozpatrując włączenie terapii, należy więc uwzględnić status menopauzalny, wiek pacjentki, choroby dodatkowe czy ryzyko wystąpienia chorób dodatkowych. Dostępnych jest wiele preparatów estrogenowych o działaniu ogólnym. Estrogeny z ewentualnym dodatkiem progesteronu można podawać doustnie, przezskórnie w postaci plastrów, kremu, aerozolu lub dopochwowo.
Autor: Agnieszka Mierzwa-Daniluk
lek.; Katedra Zdrowia Kobiety, Wydział Nauk o Zdrowiu, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Zespół policystycznych jajników (policystic ovary syndrome – PCOS) to jedna z najczęstszych przyczyn zaburzeń miesiączkowania u kobiet i może dotyczyć nawet do 13% z nich. Problem ten to nie tylko zaburzenia cyklu miesiączkowania, ale również choroby metaboliczne, tj. hiperinsulinemia do cukrzycy włącznie, nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia oraz choroby sercowo- -naczyniowe i otyłość. Zmniejszona wrażliwość tkanek na insulinę dotyczy 80% otyłych kobiet z tym zespołem i 30–40% kobiet szczupłych. Patomechanizm powstawania insulinooporności w PCOS nie został do końca poznany, chociaż istnieje hipoteza mówiąca o zaburzonym systemie przekazu sygnału insulinowego wewnątrz komórki docelowej. Inozytol to alkohol polihydroksylowy, izomer glukozy, mylnie nazywany witaminą B8, gdyż w przeciwieństwie do witamin może być syntetyzowany de novo w organizmie człowieka.