Autor: Bartosz Kubiak

Każda ciąża jest związana z szeregiem fizjologicznych zmian w organizmie kobiety. Część tych zmian obejmuje stan uzębienia, a także wygląd skóry, włosów i paznokci. Temat higieny ciała i pielęgnacji skóry jest bardziej skomplikowany, niż mogłoby się wydawać. Wiele związków chemicznych zawartych w preparatach kosmetycznych nie powinno być stosowanych przez kobiety ciężarne. Przeciwwskazanych jest również wiele procedur kosmetycznych. Równie często zdarza się, iż krążące mity, nieznajdujące potwierdzenia naukowego, prowadzą do zaprzestania stosowania kosmetyków i zabiegów całkowicie bezpiecznych w ciąży. Celem niniejszego artykułu jest obalenie najpopularniejszych mitów oraz przekazanie rzetelnej wiedzy powiązanej z wytycznymi prawidłowego postępowania pielęgnacyjnego i terapeutycznego w wybranych zaburzeniach, zgodnie z najnowszą wiedzą medyczną.

Często poruszanym tematem w gabinecie ginekologicznym jest suplementacja w czasie ciąży. Rzadko jednak zwraca się uwagę na to, jak ważne jest odpowiednie zaopatrzenie organizmu w poszczególne makro- i mikroelementy już w okresie planowania ciąży. Często niedobory powstałe w okresie poprzedzającym ciążę nie dają się łatwo i szybko zbilansować w okresie ciąży, odbijając swoje piętno na dalszym etapie rozwoju płodu. Niedobory poszczególnych pierwiastków i witamin mogą przyczynić się do zaburzeń organogenezy płodu, nieprawidłowości w budowie i funkcjonowaniu łożyska, a także implikacji ze strony matki, takich jak stan przedrzucawkowy i poród przedwczesny. W związku z tym wszystkim przyszłym mamom zaleca się przyjmowanie mikroelementów, takich jak kwas foliowy, witamina B12, witamina D3, wapń, jod i żelazo, a także często pomijaną w zaleceniach cholinę. Obecnie nietrudno jest znaleźć preparat zawierający wszystkie wymienione mikroelementy w postaci jednej tabletki, co znacznie ułatwia systematyczność i kontrolę ilości przyjmowanych substancji.

Najczęstszymi czynnikami etiologicznymi chorób okolic intymnych są bakterie (22–50%) i grzyby (17–39%). Dolegliwości, takie jak ból, świąd, pieczenie sromu i upławy, są bardzo nieprzyjemne dla pacjentek. Jednak mimo swoich wstydliwych dolegliwości próbują one leczyć się na własną rękę. Diagnostyka zakażenia jest niezwykle istotnym elementem terapii. Zróżnicowanie zakażenia bakteryjnego od grzybiczego pozwala na wdrożenie odpowiedniej metody leczenia. W przypadku waginozy bakteryjnej zaleca się stosowanie metronidazolu lub klindamycyny. Natomiast w zakażeniach wywołanych grzybami z grupy Candida najbardziej popularne są preparaty wielolekowe, jak Pimafucort. Zawierają one nystatynę, neomycynę i hydrokortyzon, działając zarówno przyczynowo (przeciwgrzybiczo i przeciwbakteryjnie), jak i objawowo (przeciwzapalnie i przeciwświądowo). Preparat wielolekowy nie jest jednak zalecany u kobiet ciężarnych, u których część z tych leków może działać szkodliwie na płód. Dlatego też dostępne są preparaty zawierające samą nystatynę, np. Pimafucin. Schematy leczenia zakażeń, formę leku, dawki i czas terapii dobiera się indywidualnie do pacjentki. Ważne jest, aby eradykacja zakażania była kompletna.