Wykorzystanie proteinianobursztynianu w leczeniu niedokrwistości

Otwarty dostęp

Długotrwała suplementacja niewielkimi dawkami żelaza to uznana metoda w przypadkach rozpoznania niedokrwistości. Wiadomym jest, że znaczny wzrost dawki nie zwiększa istotnie ilości wchłoniętego żelaza ze względu na wysycenie białek nośnikowych. Proteinianobursztynian żelaza cechuje się zmiennością rozpuszczania, która zależna jest od pH. Po przyjęciu doustnym żelazo trafia do żołądka, gdzie dzięki obecności kwasu żołądkowego środowisko jest kwaśne, a wartość pH niższa niż 4. Warunki te sprawiają, że substancja czynna ulega wytrąceniu, natomiast samo żelazo pozostaje związane. W dwunastnicy, gdzie radykalnie zmienia się środowisko z kwaśnego na zasadowe, pod wpływem proteazy trzustkowej część białkowa preparatu ulega trawieniu, tym samym uwalniając żelazo i pozwalając na jego wchłanianie przez organizm.

Długotrwała suplementacja niewielkimi dawkami żelaza to uznana metoda w przypadkach rozpoznania niedokrwistości. Wiadomym jest, że znaczny wzrost dawki nie zwiększa istotnie ilości wchłoniętego żelaza ze względu na wysycenie białek nośnikowych [1]. 
Według rekomendacji CDC (Centers for Disease Control) z 1998 r. od pierwszej wizyty kobiety ciężarnej (powyżej ósmego tygodnia ciąży) należy zalecić suplementację żelaza w dawce 30 mg dziennie. W przypadku stwierdzenia niedokrwistości zalecana suplementacja żelaza powinna wynosić 60–120 mg dziennie. Przy dziennej dawce żelaza 120 mg powinna być ona podzielona.
W zależności od wyników morfologii krwi kontynuację suplementacji zaleca się po porodzie i w czasie karmienia piersią.
U kobiet nieciężarnych, z niedokrwistością, zaleca się suplementację, przy czym dawka powinna być uzależniona od stopnia niedokrwistości.
Dobór dawki i czas suplementacji żelaza powinien być monitorowany oceną stężenia hemoglobiny i ferrytyny (do uzyskani...

Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.

Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się.

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI