Zespół policystycznych jajników (PCOS) jest najczęściej występującą chorobą endokrynologiczną u kobiet w wieku rozrodczym. Jedną ze składowych tego zespołu jest insulinooporność, która wyraża się nieprawidłową odpowiedzią tkanek obwodowych na działanie insuliny w odniesieniu do metabolizmu węglowodanów, białek i tłuszczy. Częstość występowania zespołu policystycznych jajników w zależności od źródeł oraz przyjętych kryteriów rozpoznania waha się w szerokim zakresie od 5% do nawet 15% w populacjach o znacznym odsetku otyłych kobiet w wieku rozrodczym. Różnorodność objawów zespołu policystycznych jajników pod względem klinicznym, jak i hormonalnym czy metabolicznym powoduje trudności w jej jednoznacznym zdefiniowaniu. Do kryteriów rozpoznania PCOS zalicza się: zaburzenia rytmu krwawień miesięcznych lub brak miesiączki z przewlekłym brakiem owulacji (oligo/amenorrhea); kliniczne i/lub biochemiczne objawy hiperandrogenizacji; obraz jajnika policystycznego w badaniu ultrasonograficznym. Jednak przed postawieniem diagnozy ważne jest wykluczenie innych przyczyn hiperandrogenizmu. W zespole policystycznych jajników nie występuje jeden dominujący objaw kliniczny. Zespół ten jest według niektórych źródeł w literaturze nawet w 70% przyczyną niepłodności u kobiet.