Zmiany zachowań seksualnych w populacji młodych Polaków oraz wzrost częstości zachowań ryzykownych stwarzają dobre warunki do szerzenia się chorób przenoszonych drogą płciową (ChPDP). W artykule omówiono uniwersalne, behawioralne oraz biologiczne czynniki ryzyka ChPDP wśród nastolatków. Lekarze powinni być przygotowani na rosnące potrzeby diagnostyki
i leczenia ChPDP u osób niepełnoletnich oraz potrzebę aktywnego udziału w edukacji seksualnej nastolatków. Profilaktyka pierwotna polega na stosowaniu szczepień [wirus brodawczaka ludzkiego (ang. human papilloma virus – HPV) i wirusowe zapalenie wątroby typu B (WZW B)] – oraz promowaniu zachowań zmniejszających ryzyko zakażenia. Profilaktyka drugorzędowa to poekspozycyjne stosowanie szczepionek i leków przeciwdrobnoustrojowych. Przestrzeganie rekomendowanych metod diagnostyki i leczenia ChPDP jest skuteczną metodą transmisji zakażeń w populacji.
Autor: Monika Karlikowska–Skwarnik
lek.; Katedra i Klinika Pediatrii i Chorób Infekcyjnych, Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu
